f
S O L O P A N
3. Nauczyciel prosi uczniów o zapisanie tematu lekcji. Informuje, że poprzez poznanie wybranych performansów pogłębią informacje o osobowości artysty, uprawiającego ten rodzaj sztuki.
4. Nauczyciel dzieli klasę na sześć grup. Grupy otrzymują wybrane kadry z performance z poleceniami (Karta pracy nr 1). Podczas prezentacji efektów pracy przez grupę, pozostali uczniowie uzupełniają tabelę:
Tytuł działania |
Sposób prezentacji |
Rola artysty |
5. Nauczyciel przywołuje scenę z filmu, podczas której artyści w lokalu rozmawiają
o poszukiwaniu drogi przez współczesnych twórców: utworzeniu formy,
„prostowaniu” kwadratu Malewicza, poprawianiu mistrzów - wszystkie propozycje Dawicki komentuje zwięzłym „było”. Nauczyciel wyjaśnia, że artyści współcześni poszukiwali nowych rozwiązań, sprzeciwiali się istniejącym już konwencjom. Przywołuje znanych z wcześniejszych lekcji twórców II połowy XX wieku, np.: Jacksona Pollocka, który wykorzystał gest do tworzenia obrazów, Tadeusza Kantora i jego happeningi, wciągające widza. Dodaje, że celem performerów jest zaprezentowanie własnej osobowości artystycznej poprzez włączenie się do dzieła, wykorzystanie własnego ciała oraz zaskoczenie i poruszenie publiczności, co osiągnęli między innymi przez działania oparte na kontrowersji, skandalu, wywołujące szok u widza.
6. Nauczyciel pokazuje dzieło, które zostało zaprezentowane na początku lekcji (Karta pracy nr 2). Prosi uczniów, aby, odwołując się do filmu, przypomnieli, w jaki sposób powstało. Następnie na tablicy interaktywnej lub ekranie wyświetla schemat, będący podsumowaniem lekcji i odpowiedzią na pytania: kim jest performer i czym charakteryzuje się jego działanie?
Królewska 23/2, 00-064 Warszawa, Tel./fax. (22) 828 01 44 www.solopan.com.pl