2278215428

18 Rozdział 1. Systemy utrzymania nawierzchni kolejowej

1.3. Diagnostyczny system utrzymania nawierzchni kolejowej

Rozwój metod diagnostycznych, zastosowanie nowych technik i aparatury pomiarowej oraz rozwój i upowszechnienie komputerowych technik analizy wyników pomiarów stworzył sytuację, w której możliwe stało się przełamanie barier narzuconych diagnostyce przez system planowo-zapobiegawczy. Powstały warunki do zastąpienia tego systemu przez tzw. diagnostyczny system utrzymania nawierzchni, w którym naprawy ograniczone są jedynie do miejsc wskazanych w torze za pomocą metod diagnostycznych [20, 23].

Opracowanie i wdrożenie tego systemu stało się pilną potrzebą wszędzie tam, gdzie wprowadzenie gospodarki rynkowej wymusiło racjonalne gospodarowanie środkami przeznaczonymi na utrzymanie nawierzchni kolejowej. W dotychczasowych pracach dotyczących tego zagadnienia [2, 23, 31, 45, 88] podkreślono, że różnice między obydwoma systemami utrzymania są na tyle istotne, iż przed wprowadzeniem wykorzystania diagnostyki do określania potrzeb naprawczych niezbędne jest przeprowadzenie pewnych przedsięwzięć przygotowawczych. W ich ramach muszą być stworzone złożone warunki techniczne, organizacyjne i kadrowe umożliwiające wdrożenie metody diagnostycznej.

Spośród przedsięwzięć koniecznych do przeprowadzenia w okresie przygotowawczym na pierwszy plan wysuwa się konieczność przekształcenia stosowanych obecnie w diagnostyce toru kolejowego metod w spójny, zintegrowany system diagnostyczny. Każdy z elementów tego systemu musi działać według procedury obejmującej występujące kolejno po sobie następujące czynności:

1.    Wykonanie bezpośrednio w torze pomiaru lub przeglądu diagnostycznego.

2.    Porównanie wyników wykonanego pomiaru lub przeglądu z:

□    zdefiniowanymi dla danej kategorii linii wartościami dopuszczalnymi lub kryteriami oceny;

□    wynikami otrzymanymi podczas poprzednio wykonanych pomiarów lub przeglądów diagnostycznych.

3.    Podjęcie decyzji w zakresie:

□    określenia dalszych warunków eksploatacji toru;

□    określenia zakresu, lokalizacji i terminu naprawy bądź też wprowadzenie zmiany warunków eksploatacji bez interwencji w torze;

□    określenie terminu wykonania kolejnego pomiaru lub przeglądu diagnostycznego.

Każdy pomiar, który nie prowadzi do wniosków podanych w powyższej procedurze należy uznać za nieracjonalny — nieprzydatny w systemie diagnostycznym, i wobec tego zbędny.

Funkcjonowanie diagnostycznego systemu utrzymania nawierzchni kolejowej wymaga [20, 23]: