8377355625

Rozdział 2

W systemie OBD II testy diagnostyczne oraz transmisja sygnałów diagnostycznych są wspólne dla wszystkich producentów. Oznacza to, że samochody wyposażone w ten system posiadają identyczne oznakowanie oraz kody błędów, a więc niezależnie od producentów układów sterowania i samochodu.

Standard OBD określa jednorodne zasady stosowania dla alfanumerycznych kodów błędów. Jest to kolejny poważny krok w celu ujednolicenia diagnostyki elektronicznych układów samochodowych.

Zaleca się tworzenie pięcioznakowego kodu zbudowanego z dwuznakowego składnika literowo-cyfrowego, oraz trzycyfrowego składnika cyfrowego. Dwuznakowymi składnikami literowo-cyfrowymi są: "BO", "BI", "B2", "B3", "CO", "Cl", "C2", "C3", "PO", "PI", "P2", "P3", "UO", "Ul", "U2","U3".

Pierwszy znak w tym składniku jest literą i informuje z jakimi układami (obszarami pojazdy) związana jest usterka (tabela powyżej).

Drugi znak w tym składniku jest cyfrą i informuje o organizacji odpowiedzialnej za definicję kodu. Dla Stowarzyszenia Inżynierów Samochodowych (SAE) przeznaczono cyfrę (0), natomiast dla indywidualnych producentów cyfrę (1). Znak ten jest bardzo ważny ponieważ przekazuje informację czy kod dotyczy wszystkich producentów (0), czy związany jest ze specyfikacją konstrukcji pojazdu (1). Dla indywidualnych producentów zarezerwowano również cyfrę (2). Cyfra (3) pozostaje w rezerwie na ewentualną rozbudowę i modyfikację kodów. Ten drugi znak cyfrowy w pierwszym składniku literowo-cyfrowym analogicznie obowiązuje dla istniejących obecnie czterech układów (obszarów) pojazdu.

Z czterech określonych przez normę układów (obszarów) pojazdu obecnie tylko dla jednego, a mianowicie układu napędowego został określony i opisany drugi człon kodu, czyli trzycyfrowy składnik cyfrowy. Pozostałe trzy układy (obszary) pojazdu są nadal w opracowaniu. Jednak określenie i opisanie ich będzie analogiczne jak dla już istniejącego, czyli układu napędowego.

Strona 18