242074003

wicz”, zawiadomiony o wyczynie „Jura”, zdenerwował się i kazał rozwiązać organizację, zrezygnował z funkcji prezesa i wycofał się zupełnie z działalności w TOW GP. Polecił, ażeby „Ryś” organizował ruch oporu w powiecie chojnickim, a „Jur” w kartuskim.

Po zerwaniu rozmów kierownictwa „Gryfa Pomorskiego” z inspektorami Armii Krajowej, „Jur” nie szczędził wysiłków, ażeby nawiązać kontakt z władzami w Warszawie. Pomimo sprzeciwu „Rysia”, Bigusów - Brunona i Rudolfa, a nawet Michałki, Dambek doprowadził do rozmów Rady Naczelnej TOW GP z zarządem Zjednoczonych Organizacji Ruchu „Miecz i Pług”. Sprzeciwiał się też tej decyzji ks. Józef Wrycza i ostrzegał osobiście „Jura”. Bliskim współpracownikiem J. Dambka był Marian Jankowski ps. „Szarak”, „Zając”. Twierdzi on, że kontakty „Jura” z przedstawicielem „Miecza i Pługa”, Tragerem, w Bydgoszczy odbywały się od początku 1943 r. „Szarak” jeździł do Tragera kilkakrotnie (mieszkał przy Starym Rynku), zawoził i przywoził początkowo korespondencję, a po zawarciu umowy także pieniądze. Umowa o połączeniu z „Mieczem i Pługiem” została podpisana w lipcu 1943 r. w Kamienicy Szlacheckiej. Z ramienia GP umowę podpisał Dambek i Westphal; z ramienia „Miecza i Pługa” Trager w obecności 2 lub 3 osób z Warszawy względnie z Bydgoszczy. Na mocy tej umowy GP miał przekazywać do kasy MiP 50% składek. O podpisaniu umowy wydano natychmiast ulotkę do podległych komend. W tytule był napis: „Połączone Organizacje Miecz i Pług, Gryf Pomorski i Związek Walki Zbrojnej”³³. Umowę zabrał na przechowanie „Jur”. Wraz z innymi dokumentami wpadła ona 4 marca 1944 r. w ręce gestapo. Jak wiadomo, kierownictwo „Miecza i Pługa”: Anatol Słowikowski („Andrzej Nieznany”), Zbigniew Grad („Doktór Zbyszek”) i Czesław Kłobut („Sławek”) byli podejrzani przez wywiad AK o współpracę z gestapo. W dwa miesiące po podpisaniu umowy z GP zostali w Warszawie zastrzeleni w chwili, gdy udawali się do gestapo ze spisami oddziałów partyzanckich w Borach Tucholskich. Spisy odebrano i zabezpieczono. Nie jest wykluczone, że były to spisy członków „Gryfa Pomorskiego”³⁴. Oczywiście Józef Dambek, olśniony wizją współpracy z Warszawą, na pewno nie wiedział, jaką rolę spełniają przywódcy „Miecza i Pługa”. Dziwnym zbiegiem okoliczności, a można domniemywać, że z całą pewnością, celem pozyskania ks. Wryczy w dniu 1 kwietnia 1943 r. doręczono mu nominację na senatora Polski Podziemnej. Dokument z datą 27 marca 1943 r., a więc żale-