2649164122

WPŁYW MUZYKOTERAPII NA SAMOOCENĘ NIEDOSTOSOWANYCH SPOŁECZNIE

Dane pokazują, że w obu grupach zaszły wysoce istotne statystycznie zmiany (0,02 dla p < 0,1), choć wyniki zarówno w pomiarze początkowym, jak i w końcowym mieszczą się w przedziale wyników przeciętnych. Jednak zmiany te zaszły w różne strony. W grupie eksperymentalnej wynik RISB uległ znacznemu obniżeniu (ze 126,80 na 119,10), natomiast w grupie kontrolnej wynik ten wzrósł (ze 120,50 na 130,20 - bliskie wynikowi wysokiemu). Tak więc w grupie eksperymentalnej, w której przeprowadzono muzykoterapię, niedostosowanie osób badanych zmniejszyło się, zaś w grupie kontrolnej -wzrosło. Rola muzyki była w tym wypadku znaczna, gdyż pomimo wyższego wskaźnika niedostosowania w grupie eksperymentalnej w pomiarze początkowym niż w grupie kontrolnej, pomiar końcowy dał nam wskaźnik niedostosowania niższy niż w grupie kontrolnej. Jeszcze raz ukazuje się tu siła i skuteczność oddziaływania muzyką.

Jak wspominano wcześniej, zjawisko niedostosowania ma duże znaczenie dla spójności poszczególnych sfer samooceny. Im mniejsze niedostosowanie, tym poszczególne sfery samooceny są bardziej zintegrowane, co ma duże znaczenie dla przeprowadzanych badań.

Wypełniając kwestionariusz Mapy Osobowości, jednostka dokonuje swojego samoopisu. W narzędziu tym były porównywane wyniki początkowego i końcowego pomiaru, a w formułowaniu wniosków były brane pod uwagę stwierdzenia istotne statystyczne. Z uwagi na to, iż Mapa Osobowości zawiera 89 stwierdzeń, z których każde jest interpretowane z osobna, nie zostanie tu zamieszczona tabela przedstawiająca zmiany zachodzące w poszczególnych grupach i pomiarach. Tabela ta znajduje się u autorki. Na podstawie wyników Mapy Osobowości możemy stwierdzić, że badani z grupy eksperymentalnej ocenili siebie wyżej w pomiarze końcowym. Po przeprowadzonej muzy ko terapii, stali się oni bardziej wrażliwi, poprawił się ich stosunek do własnej osoby i do innych ludzi. Zaczęli bardziej pozytywnie o sobie myśleć, zwiększyła się ich odpowiedzialność, poprawiła wytrwałość, pewność siebie i stosunek do innych ludzi. Są to cechy, które były celem przeprowadzanej terapii. Zamierzenia zostały więc osiągnięte.

W grupie kontrolnej, badanej tym samym narzędziem, porównanie wyników pokazało, że w końcowym pomiarze respondenci ocenili siebie niżej niż w początkowym pomiarze. Osoby te stały się bardziej uległe i podejrzliwe w stosunku do innych. Ich relacje międzyludzkie uległy pogorszeniu. Badani widzieli siebie w gorszym „świetle" niż w pomiarze początkowym.

Wnioski

W oparciu o przedstawione badania można przyjąć, iż muzykoterapia przyczyniła się do podwyższenia samooceny, a także do obniżenia niedostosowania w grupie eksperymentalnej. Wyniki badań w tej grupie są zdecydowanie lepsze niż w grupie kontrolnej, w której nie zastosowano muzy-koterapii.

91

SZKOŁA SPECJALNA 2/2005