Ruch naturalny ludności Europy 187
Tabela 7. Ruch naturalny ludności w państwach należących do Unii Europejskiej
*
Źródło: Rocznik statystyki międzynarodowej, GUS, Warszawa 1994; roczniki statystyczne poszczególnych państw 2000-2001; Calendario Atlantę de Agostini, 2001.
zestawień statystycznych - najpierw zaprezentowano analizę ruchu naturalnego dla wszystkich państw, które ujęto bardziej dokładnie, gdyż uwzględniono dane statystyczne w wymiarze względnym i absolutnym. Następnie zaś omówiono zmiany potencjału demograficznego poszczególnych państw. Punktem wyjścia był 1990 r., zaś końcowym przekrojem czasowym - rok 2000. Ze względu na rozpad Jugosławii i Czechosłowacji powstała konieczność uwzględnienia nowych suwerennych państw, które powstały w Europie Środkowo-Wschodniej. Zgodnie z przyjętą zasadą, najpierw przedstawiono ruch naturalny w poszczególnych państwach Unii Europejskiej (tab. 7).
Państwa Unii Europejskiej w latach 90. cechowały się już ruchem naturalnym
typowym dla państw, które przeszły przez fazę tzw. drugiego przejścia demograficz-
✓
nego i zbliżają się do ustabilizowanego stanu ludności. Średnia stopa urodzeń była w 1990 r., w wysokości 12,0%o, przy stosunkowo niewielkich różnicach między współczynnikiem maksymalnym (Irlandia - 15,l%o) i minimalnym (Włochy - 9,8%o). Po dziesięciu latach (2000) stopa urodzeń obniżyła się do poziomu 10,6%c, najwyższy wskaźnik miał miejsce również w Irlandii (14,2%o), zaś najniższy we