uprości procedury przetwarzania danych. W związku z tym zamiast pola 080 w segmencie wskazującym na powiązanie może wystąpić jedno z pól 061, 082, 083.
Na relacje poziome między segmentami wskazuje zawartość pola 085. Common Communicati on Format dostarcza gotcwą listę kodów typowych powiązań tego rodzaju (przykładowo: 33 - dla powiązania dwóch ^ wydań w różnych językach, 32 - powiązanie między oryginałem a przekładem, 36 - powiązanie między artykułem i artykułe przeglądowym na‘ ten sam temat).
Jednostki bibliograficzne powiązane ze sobą relacjami wertykalnymi lub horyzontalnymi powinny być zwykle opisywane w kilku segmentach jednego rekordu. Może jednak zdarzyć się sytuacja, kiedy opisy dwóch powiązanych jednostek wygodniej jest umiejscawiać w oddzielnych rekordach. Przykładowo, gdy trzeba opisać oddzielnie kilka prac opublikowanych w jednej książce (sytuacja normalna dla wydawnictwa abstraktcwego), zamiast powtarzać w opisie każdej pracy opis całej książki można przechowywać go w oddzielnym rekordzie,
£ w rekordach poszczególnych prac umieszczać jedynie wskaźniki do tego rekordu. Format dopuszcza takie rozwiązanie, wprowadzając opcjonalne pole 010 w segmentach drugiego stopnia. W ten sposób segiffen-ty drugiego stopnia mogą reprezentować w rekordzie źródłowym opisy umieszczone w innych rekordach.
Powiązania między polami tego samego segmentu mogą być oznaczane w polu 086. Podobnie jak w przypadku relacji horyzontalnych między segmentami, format dostarcza tu całą listę możliwości. Dzięki temu, że każde wystąpienie pola powtarzalnego ma w CCF swój numer, nie ma w przypadku tego formatu kłopotów z określeniem powiązań między konkretnymi wystąpieniami dwóch różnych pól. Przykładowo pole 300 służy do zapisywania nazw osób (w postaci w ja-
176