wiedzy. Formalizacja wiedzy specjalisty jest zadaniem inżyniera wiedzy. Oczekiwanie od eksperta wskazówek na ten temat jest błędem. Na ogół bowiem nie zna on metod reprezentacji wiedzy ani mechanizmów służących do manipulowania nią. Dodatkowym problemem, jaki się tu pojawia, jest wybór dobrego eksperta, który posiadałby rozległą i solidną wiedzę na dany temat oraz łatwość jej przekazywania. Dobrze jest pozyskiwać wiedzę od wielu ekspertów. Oparcie się na jedny .1 tylko autorytecie nada jej zbyt subiektywny charakter. Na ogół trzeba spędzić dużo czasu na rozmowach z ekspertem i studiowaniu literatury fachowej, zanim stanie się jasne, jak podejść do tematu.
Następnym etapem jest rozbicie problemu na podproblemy, a dalej na zbiory występujących w nich faktów i możliwych konkluzji, a także znalezienie powiązań między elementami tych zbiorów. Nie istnieją algorytmy mówiącef w jaki sposób szukać tych powiązań. Nie jest to czynność mechaniczna, bardziej zależy od intuicji i doświadczenia inżyniera wiedzy. Powiązania te zostają przedstawione za pomocą reguł produkcji. Mogą tworzyć rozmaite struktury logiczne, zawsze jednak powinny odpowiadać sposobom rozumowania ekspertów w danej dziedzinie.
Możliwie najwcześniej należy zbudować prototyp systemu. Jest to ogólny szkielet bazy, który składa się z reguł wyrażających najbardziej charakterystyczne elementy wiedzy z danej dziedziny. W trakcie uruchamiania i testowania prototypu ukazują się na ogół słabe strony lub błędy logiczne w konstrukcji bazy. Jeśli ujawni się konieczność zmiany koncepcji, to należy dokonać tego jak najwcześniej. Uruchomiony i przetestowany prototyp stanowi punkt zaczepienia dla eksperta, który przekazuje swoją wiedzę. Może mu pomóc przy formułowaniu następnych wiadomości. Skonstruowanie od razu całej bazy wiedzy jest błędem, gdyż praktycznie uniemożliwia pa-