2906543585

105

[Czynniki te powodują zmienność falowania, nakładanie się fal w środkowych partiach akwenu, a wytłumienie na płyciznach przybrzeżnych itp. Zjawiska te występują głównie w zasięgu do 100 200 m od brzegów jeziora. Tak więc przydatnymi dla żeglarstwa są jedynie centralne partie jeziora.

Oceniając użyteczność Wigier dla wędrówek kajakowych i innych form ruchowej rekreacji nawodnej, brano pod uwagę zarówno warunki mikrokli-matyczne (stopień ocienienia), dostępność brzegową, możliwości izolacji, charakter roślinności zanurzonej i wynurzonej, jak też atrakcyjność krajobrazu widzianego z łodzi. W wyniku analizy okazało się, że znaczna część strefy brzegowej jeziora ma użyteczność ograniczoną. Okazało się też, że związki między użytecznością dla wędrówek kajakowych a atrakcyjnością widokową nie są wcale jednoznaczne, choć w wielu przypadkach ich wysokie lub niskie oceny pokrywają się; dotyczy to zwłaszcza obszaru między Starym Folwarkiem a półwyspem klasztornym oraz pobrzeży jeziora między Bryzgiem a wyspami Ordów i Ostrów.

OCENA ATRAKCYJNOŚCI KRAJOBRAZOWEJ REJONU WIGIER

Ocena ta jest przedstawiona na trzech opracowaniach kartograficznych lutorstwa A. Jasińskiego (rys. 19-21). W legendach do tych opracowań tnajduje się też dokładne omówienie zastosowanych metod waloryzacji.

Rycina 19 przedstawia ocenę atrakcyjności krajobrazu widzianego t wybranych punktów widokowych, przy czym podstawą oceny była: liczba vidocznych z danego miejsca planów, ich kontrastowość oraz zasięg obrazu panoramy widokowej). Ogólnie biorąc przeważają nad Wigrami panoramy ednostronne, o raczej płytkim zasięgu widoczności, lecz o dużej atrakcyjności vynikającej ze zróżnicowania planów. Jedynie widok z zespołu poklasztornego la Wigrach wykazuje bardziej panoramiczny charakter (NE — N — NW — w—SW —S —SE), lecz niewielką głębię obrazu. Najbardziej atrakcyjne pano-amy są widoczne w południowej i północnej części jeziora (od półwyspu Łapa lo Bryzgla i wokół półwyspu klasztornego); w tej ostatniej grupie szczególną olę podwyższającą atrakcyjność widokową pełni sam zespół klasztorny.

Rycina 20 przedstawia atrakcyjność środowiska geograficznego z punktu widzenia turystyki pieszej. Uwzględniono w tym przypadku walory estetyczne eaty roślinnej, rzeźby terenu, wód i wszelkiego rodzaju tworów antropo-enicznych (zabudowy, dróg, linii przesyłowych itp.). Jak wiadomo z licznych adań, rekreanci oceniając atrakcyjność środowiska preferują zazwyczaj strefy ontaktów między różnymi formacjami, znacznie niżej oceniając formacje i ich czystej postaci, np. sam las czy łąkę, niż styk lasu i łąki. Im więcej armonijnie kontrastujących elementów znajduje się w polu widzenia, tym ryższy walor estetyczny przypisuje się danemu punktowi. W badanym bszarze, co jest samo przez się zrozumiałe, maksymalne walory ma kontakt jeziorem, choć również i tereny oddalone od brzegów jeziora, dzięki różnicowaniu rzeźby, szaty roślinnej i dalekim widokom, mają bardzo wysoki