3132015029

OBSERWATORIUM KULTURY

0 BADANIACH KULTURY W LUBLINIE

Wspomniałem, że omówione w niniejszym raporcie badania starają się reagować na zmieniająca się kulturę, chcą dowiedzieć się o niej czegoś istotnego w lokalnym, lubelskim aspekcie. Jednocześnie zaplanowaliśmy je w nawiązaniu do współcześnie uznawanego za optymalny kontekstu metodologicznego tworzonego przez interdyscyplinarne, prowadzone na zasadzie współpracy międzyśrodowiskowej i otwartości metodologicznej instytucje i projekty charakterystyczne dla podejścia rodzącego się wokół idei „obserwatoriów kultury". To formuła metodologiczna i organizacyjna zarazem, w której kulturę bada się systematycznie, planując powtarzalne działania w średniej i długiej perspektywie unikając przypadkowych, eventowych i wąsko zakrojonych analiz jednorazowych, mających najczęściej partykularny cel i reagujących na wyselekcjonowane wydarzenia w wąskich ramach czasu. Badania prowadzone w formule „obserwatoriów kultury” wykonuje się najczęściej w perspektywie kilkuletniej, na zasadzie stałego monitoringu w ramach powoływanych do życia w tym celu tworów organizacyjnych, zestandaryzowanych parametrów metodologicznych i w sieciowej współpracy merytorycznej z innymi tego typu instytucjami w kraju i w ramach współpracy międzynarodowej, np. różne europejskie sieci obserwatoriów kultury. „Obserwatoria kultury” starają się uchwycić właśnie to, co w kulturze zmienne, co eroduje i co narasta, jak się ona zmienia jako system i struktura, a nie tylko w odniesieniu do pojedynczych faktorów stosowanych w przypadkowych co do metody i kontekstu badaniach, takich jak szczegółowe badania uczestnictwa w wydarzeniach kulturalnych, audyty finansowe wybranych działań czy podmiotów, badania sondażowe czy monitorowanie prawno-instytucjonalne. W swoich analizach starają się łączyć podejścia ilościowe, typowe dla „suchych” badań empirycznych, z tradycją humanistyki hermeneutycznej, „rozumiejącej” i „refleksyjnej”, której, dla odmiany, zarzuca się często „odrealnienie”. Jak to lapidarnie ujęła Magdalena Kawa w analizie poświęconej formule obserwatoriów kultury: Obserwatorium może być ciałem doradczym bądź opiniotwórczym, ośrodkiem badawczym, platformą współpracy pomiędzy środowiskiem uniwersyteckim a kulturalnym w danym mieście, regionie czy kraju. Powołane i utrzymywane przez władze może służyć do udowadniana, że jej działania w odniesieniu do kultury są słuszne, może dowodzić, że wydawania pieniędzy na kulturę jest zbędne bądź przynosi określone korzyści. Obecność obserwatorium może być zatem zagrożeniem dla odpowiadających za kulturę władz miasta czy regionu, a także i dla instytucji kultury, która realizując swoje działania zostanie poddana ocenie poprzez narzędzia badawcze używane przez dane obserwatorium, jednocześnie samo obserwatorium może być także zagrożeniem dla publicznych pieniędzy, np. w przypadku, kiedy zaczyna pełnić rolę służebną wobec urzędników samorządu¹.

W ten sposób Lublin postrzegał potrzeby ustanowienia przyszłego obserwatorium i definiował jego cele przez ostatnie kilka lat - takimi intuicjami kierowała się pracownia „Kultura wiedzy”, która na potrzeby różnych działań, planów i dokumentów strategicznych naszkicowała i poddała środowiskowej debacie projekt lubelskiego obserwatorium. Miasto już w 2010 i 2011 roku, przy okazji namysłu nad współpracą pomiędzy instytucjami kultury, NGO’sami, administracją miejską i wyższymi uczelniami, dało wyraz własnym aspiracjom związanym z uruchomieniem projektu lokalnego obserwatorium oraz wejściem do współpracy i wymiany w ramach europejskiej i krajowej sieci podobnych działań. Zmaterializowały się one przy okazji przygotowywania przez Lublin aplikacji w konkursie o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016 (lata 2010-2012). Wówczas, na kanwie osi tematycznej nazwanej „kultura wiedzy”, po raz pierwszy tak dobitnie sformułowana przez badaczy kultury, jej animatorów, zarządców i twórców, ujawniła się potrzeba badań nad lubelską kulturą i ich włączenia w realizowane w większej skali programy monitoringu i obserwacji zmian w kulturze (np. programy grantowe takich instytucji jak Narodowe Centrum Kultury). Projektując przyszłe obserwatorium we wspomnianym dokumencie, zdefiniowaliśmy je w następujący sposób: Niezależny zespół ekspercki, który stanie się mostem między sferami kultury

2    M. Kawa, Jak podglądać kulturę?, „Kultura Enter" nr 33/34 kwiecień/maj 2011. Online: http://kul-

turaenter.pl/jak-podgladac-kulture/2011/05/.