3329133158

pie rówieśniczej czy norm i wartości wyznawanych w jego rodzinie. Do tej grupy trzeba też zaliczyć indywidualne cechy czynności wychowawcy związane z jego osobowością.

Oprócz zbioru W_I wyróżniamy ze względu na swoistość grupowej strategii zmianotwórczej dwa dodatkowe, niekoniecznie różne zbiory: W_G i W_w. Zbiór W_G obejmuje zastane właściwości grupy oraz właściwości jej społecznego i fizycznego otoczenia z osobą wychowawcy włącznie, a więc te czynniki, które określają skuteczność wpływu wychowawcy na struktury i funkcjonowanie tej grupy. Zbiór W_w obejmuje różnorodne warunki modyfikujące wpływ, jaki grupa wywiera na jednostkę.

4. Dla porządku zauważmy, że termin „wywołuje” w omawianych schematach twierdzeń należy rozumieć probabilistycznie: „wywołuje z prawdopodobieństwem p”. Teoria wychowania dąży, podobnie jak inne nauki społeczne, do maksymalizacji tego prawdopodobieństwa poprzez coraz staranniejszą kontrolę między osobniczej zmienności Z; jej twierdzenia nigdy jednak nie będę miały bezwyjątkowe-go charakteru. Stąd też nie obala ich żadna pojedyncza obserwacja. * *

Jest zrozumiałe, że teoria wychowania musi być czymś więcej niż tylko zbiorem twierdzeń o scharakteryzowanych postaciach, musi ponadto dysponować pewną strukturą porządkującą, dzięki której zbiór twierdzeń przekształciłby się w system twierdzeń. Problem systematyzacji twierdzeń teorii wychowania rozważymy osobno dla obu strategii zmianotwórczych.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że w zakresie strategii indywidualnej musimy wybierać między dwiema możliwościami: łączeniem w zespoły twierdzeń mówiących o takich samych działaniach lub łączeniem w zespoły twierdzeń mówiących o takich samych zmianach¹ . Łatwo jednak zauważyć, że każda z tych możliwości wymaga, byśmy najpierw potrafili definiować klasy działań lub zmian, i to w taki sposób, żeby następnie móc rozpoznawać pokrewieństwo

13

1

Nowak (1970, rozdz. 7) nazwałby obie możliwości systematyzacjami przedmiotowymi.