3462403314

10

opieki nad ludźmi niepełnosprawnymi. Ponadto biomechanika znajduje coraz szersze zastosowanie w nowych dziedzinach, jakimi są medycyna sądowa czy też badania kosmiczne [24].

1.3. Historia biomechaniki

Człowiek od bardzo dawna starał się poznać i zrozumieć funkcjonowanie swojego organizmu, pojąć mechanizm ruchu, skutki sil działających na ciało ludzkie oraz wykorzystywać tę wiedzę w' przypadku dysfunkcji. Od początku czerpał również wiedzę z natury, uczył się, by przetrwać, podglądał i naśladował. Większość technicznych konstrukcji była w pewnym stopniu inspirowana przez otaczającą go przyrodę. Praźródla biomechaniki wy wodzą się z instynktu przetrwania, niesienia pomocy słabszym i potrzebującym, chęci ulżenia w cierpieniu, radzenia sobie z ułomnościami i leczenia uszkodzeń. Jedną z najstarszy ch informacji o wydłużaniu kończyn jest podany przez Herodota z Hellady opis okrutnych praktyk stosowanych przez rozbójnika Prokrustcsa, który dopasowywał kształty ofiar do wymiarów żelaznego loża [46]. Jeżeli stwierdził, że kończyny były za długie - ucinał je, a jeżeli za krótkie - rozciągał. Mit o Prokrustesie, oczywiście w aspekcie humanitarnym, urzeczywistnił się dopiero w XX wieku, w metodach egalizacji kończyn za pomocą zabiegów' operacyjnych.

Wielu sławnych ludzi, znanych uczonych, zajmowało się badaniem organizmu ludzkiego. Galileusz zajmował się pomiarami szybkości bicia serca, Descartes - badaniem oka, Borelli -mechanizmem oddychania, Hooke opisał komórki. Euler analizował pulsację krwi w tętnicach, Young stworzył teorie głosu i wzroku, Helmoholtz - teorie słuchu i widzenia barw, Frank opisał mechanizm serca. Znane są również prace Leonardo da Vinci z zakresu konstrukcji sztucznych obiektów latających, budowanych na podobieństwo organizmów żywych. Powyższe przy kłady mają wspólną cechę - łączą technikę i nauki ścisłe z biologią i naukami medycznymi. Pomimo tradycji sięgającej zamierzchłych czasów termin „biomechanika” jako nazwa dyscypliny naukowej pojawił się zaledwie kilkadziesiąt lat temu [23].

Historia i nauka przeważnie rozpoczyna się w starożytnej Grecji [47]. Sokrates (rys. 1.4.a), urodzony 2400 lat temu, powiedział, że nie zrozumiemy otaczającego nas świata, jeżeli nie zrozumiemy jego natury.

W wieku 17 lat, Arystoteles (rys. 1.4.b), pojechał do Aten studiować na akademii Platona. Arystoteles miał ogromy talent do obserwacji i był zafascynowany anatomią oraz strukturą żyjących organizmów'. Do dziś uważany jest za pierwszego biomechanika. Napisał pierwszą książkę o ruchu zwierząt, widząc ich ciała nie tylko jako systemy mechaniczne, ale wysuwając takie pytania, jak fizjologiczne różnice pomiędzy wyobrażaniem wykonania pewnego działania, a właściwym ich wykonaniem.

Anatom II wieku, Galen (rys. 1.4.c), opracował bardzo ważne dzieła na temat anatomii, które obowiązywał} przez kolejne 1400 lat [48], Opisał siedem nerwów czaszkowy ch, zastawki serca oraz