3576901476

gazu. Zaletą wyładowania barierowego jest słaba zależność parametrów wyładowania od składu chemicznego gazu. Wadą jest mała odległość między elektrodami (rzędu kilku mm) i związana z tym mała objętość reaktora. Wyładowanie barierowe używane było do usuwania węglowodorów, chlorofluorków, fenolu, toluenu, benzenu, czterochloroetylenu, tlenku azotu.

Rys.3. Reaktor z wyładowaniem barierowym

Rys.4. Reaktor ze złożem upakowanym

Reaktor zawierający złoże upakowane (rys.4) [12,13] składa się z dielektrycznej komory wypełnionej kulkami ferroelektrycznymi np. BaTiOj, PbTiO^, SrTiO^ Wlot i wylot komory zamknięte są gęstą siatką metalową stanowiącą elektrody wzbudzające, zasilane wysokim napięciem przemiennym. W wyniku wzbudzenia polem elektrycznym pomiędzy kulkami powstaje silne pole elektryczne prowadzące do mikrowyładowań i jonizacji gazu w wyniku czego następuje generacja elektronów o odpowiedniej energii. Wadą reaktorów z upakowanym złożem są duże spadki ciśnienia przy przepływie mieszaniny gazowej. Próby przeprowadzane były dla węglowodorów, ksylenu, trójchloroetylenu, butanu, tlenków azotu.

W reaktorze koronowym (rys.5) [1,14-29] wyładowanie generowane jest między parą elektrod, z których przynajmniej jedna ma mały promień krzywizny i spełnia rolę elektrody wyładowczej. W wyładowaniu koronowym przy ciśnieniu bliskim ciśnieniu atmosferycznemu jonizacja nietermiczna ograniczona jest do obszaru w pobliżu elektrody wyładowczej a obszar dryfu jonów wypełnia całą przestrzeń między elektrodową poza obszarem plazmowym. Istnieje wiele możliwości generacji wyładowania koronowego. Zestawienie najczęściej wykorzystywanych konfiguracji geometrycznych elektrod podano w Tabeli 1. Wyładowanie koronowe próbowano stosować do usuwania węglowodorów, tlenków azotu, tlenków siarki, freonów, fenolu, ksylenu, czterochloroetylenu, toluenu, trójchloroetylenu, siarkowodoru.

Wyładowanie wsteczne (typu back-corona) [30-39] znane jest jako zjawisko niekorzystne w elektrofiltrach. Wyładowanie wsteczne jest generowane wówczas, gdy elektrodę bierną pokrywa porowata warstwa dielektryczna o przewodności skrośnej mniejszej od 10’¹⁰ S/m. Schemat reaktora wykorzystującego wyładowanie wsteczne przedstawiono na rys.6 [37-39], Wyładowanie jest generowane pomiędzy elektrodami igłowymi a elektrodą bierną pokrytą jednolitym materiałem dielektrycznym (płytka mikowa lub ceramiczna), w którym wykonano niewielkie otwory, o średnicy około 100 pm. Wyładowanie wsteczne umożliwia generację większej liczby strimerów, które inicjowane są zarówno przy elektrodzie koronującej jak i z kraterów w elektrodzie biernej, dzięki czemu wzrasta energia przekazywana do obszaru wyładowania. Zaletą wyładowania wstecznego jest także to, że jest ono generowane przy znacznie niższym napięciu niż zwykłe wyładowanie koronowe. Wyładowanie wsteczne próbowano stosować do usuwania węglowodorów i tlenków azotu.

Rys.5. Reaktor z wyładowaniem koronowym    Rys.6. Reaktor z wyładowaniem wstecznym