3576901639

Liczba moli jonów w przestrzeni środkowej me ulega zmianie, gdyż każdemu przejściu jonu z tej przestrzeni do warstwy przyelektrodowej towarzyszy automatyczne przejście jonu tego samego znaku z drugiej warstwy przyelektrodowej do przestrzeni środkowej.

A zatem: zmiany liczby moli anionów w przestrzeni katodowej AK. i liczby moli kationów w przestrzeni anodowej AA+, wynoszą:

A* =-Ą- \z_\F	(II.2.4)
	(112.5)
z+F
Należy teraz uwzględnić, że jony reagują na elektrodach,	co wp>ływa na zmianę ich liczby w
roztworze. I tak w przypadku elektrolizy HC1, na katodzie wydziela się wodór, a na anodzie
chlor, wg reakcji: K(-) : 2lF +2e ->H2	(112.6)
A(+): 2Cr -2e ->C12	(112.7)
Wobec tego wzory (II.2.2) i (II.2.3) przybiorą postać:
£ n to	(D.2.8)
z+F z+F
u.=ĄrA=	(D.2.9)
\z_\F \z_\F

gdzie 2 ostatnie człony w tych wzorach odpowiadają zmianom związanym z reakcjami elektrodowymi.

Uwzględniając równanie (II.2.1), można zapisać następujące zależności pomiędzy AA i AA. oraz AK. i AK.:

AA+-Z, = AA.- Iz. I    AK+-Z, = AK.- Iz. I    (n.2.10)

Zależności te pokazują, że w przestrzeniach anodowej i katodowej zostaje spełniony warunek elektroobojętności roztworu. W rozpatrywanym przykładzie, elektrolizie HC1, zależności (II.2.9) przybierają postać:

AA₊=AA.    AK. = AK.    (II.2.11)

Zmiany liczby kationów i anionów w przestrzeniach przy elektrodowych są więc jednakowe.

Rozpatrzmy teraz przypadek elektrolizy kwasu siarkowego (VI). Równania reakcji elektrodowych są następujące:

01.2.12) (II. 1.13)

K(-) : 2H~ +2e ->H₂

A(+): 2H₂0-4e ->4lF +0₂

9