Punktem wyjścia do współczesnych regulacji usług bankowości elektronicznej była dyrektywa 2000/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością1.
Przedmiotem odrębnej regulacji stał się rynek usług płatniczych wraz z instytucjami płatniczymi jako nową kategorią dostawców usług płatniczych Dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego
W dniu 30 października 2009 weszła w życia nowa Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. L 267 z 10.10.2009uchylająca dyrektywę 2000/46/WE.
W ślad za ewolucją regulacji europejskich podążyły polskie normy prawne.
Odpowiedzią na Dyrektywę 2000/46/WE stała się ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych2. Obok innych obszarów pieniądza elektronicznego w ujęciu szerokim (w szczególności kart płatniczych i usług bankowości elektronicznej) definiowała ona szczegółowo kwestie instrumentu pieniądza elektronicznego, emisji i obieg pieniądza elektronicznego.
Przełomowym momentem dla rynku usług płatniczych w polskim systemie prawnym stało się wejście w życie 24 października 2011 Ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych3, będącej odpowiedzią na dyrektywę 2007/64/WE.
7 października 2013 r. weszła w życie Ustawia z dnia 12 lipca 2013 r. - o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw4. Konsekwencją zmian jest uchylenie Ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych a tym samym zawarcie w jednym akcie prawnym jednolitego systemu regulacyjnego obejmującego wszystkie usługi płatnicze.
Art. 1.
1. |
Ustawa określa zasady świadczenia usłue Dłatniczych oraz wydawania i wykuDU Dieniadza elektroniczneeo. w tym: |
1) warunki świadczenia usług płatniczych, w szczególności dotyczące przejrzystości postanowień umownych i wymogów w zakresie informowania o usługach płatniczych; 2) prawa i obowiązki stron wynikające z umów o świadczenie usług płatniczych, a także zakres odpowiedzialności dostawców z tytułu wykonywania usług płatniczych; 2a) warunki wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego; 3) zasady prowadzenia działalności przez instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, w tym za pośrednictwem agentów, oraz zasady sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami. | |
2. |
Ustawa określa również podstawowe zasady funkcjonowania rynku krajowych transakcji płatniczych przy użyciu kart płatniczych. |
1 Dyrektywa 2000/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, Dz.U. L275 z 27.10.2000
2 Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, Dz.U. 2002 Nr 169 poz. 1385
3 Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, Dz.U. 2011 nr 199 poz. 1175
4Ustawa z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. 2013 nr 0 poz. 1036