3624816724

48

3.2 Angio - TK

Ta zaawansowana metoda diagnostyczna opiera się na tworzeniu serii obrazów z wielu odczytów pochodzących z obracającej się wokół pacjenta lampy rentgenowskiej i detektora położonych naprzeciw siebie. Otrzymane skany warstwowe mogą być łączone komputerowo w trójwymiarowe rekonstrukcje.

Współczesne tomografy spiralne, w tym posiadany przez Akademię Medyczną^ mogą w jednym cyklu lampy wykonać akwizycję kilkudziesięciu (np. 16, 32, 64 - tak zwana „rzędowość” tomografu) obrazów warstwowych odległych od siebie o ułamki milimetra (np. 0,6mm). Wykorzystanie pełnej rozdzielczości daje możliwość uzyskania bardzo szczegółowych rekonstrukcji, natomiast zwiększenie skoku lampy skraca czas badania przy jednoczesnej utracie części szczegółów. Podanie kontrastu do naczyń pozwala na uzyskanie szczegółowych rekonstrukcji układu naczyniowego, przewyższających angiografię klasyczną i subtrakcyjną pod względem możliwości oglądania w trzech wymiarach. Metoda ta nazywana jest angiografią tomografii komputerowej lub w skrócie angio-TK (ang. angio-CT). Badanie to bardzo dobrze nadaje się do obrazowania tętniaków aorty i stanowi obecnie złoty standard w ich diagnostyce oraz w planowaniu procedur endowaskulamych, a także jako element nadzoru pooperacyjnego.

Badanie to mieli wykonywane wszyscy pacjenci, u których postawiono wskazania do procedury wewnątrznaczyniowej zarówno na etapie kwalifikacji, jak i kontroli odległej. Było ono przeprowadzane w Zakładzie Diagnostyki Obrazowej Akademii Medycznej we Wrocławiu przy ulicy Pasteura 5. Wykorzystywano tomograf 32 rzędowy, umożliwiający szybkie (kilka sekund) i wystarczająco dokładne badanie odcinka podprzeponowego aorty i tętnic biodrowych. Otrzymane obrazy pozwalały na bardzo dokładne pomiary średnicy całego tętniaka oraz szerokości światła szyi tętniaka. Wymiary te stanowiły podstawę do zamawiania protezy wewnątrznaczyniowej dla danego pacjenta.