365606090

Eksploatowanie maszyn w tej strategii jest limitowane ilością wykonanej pracy, która może być określana liczbą godzin pracy, ilością zużytego paliwa, liczbą przejechanych kilometrów, liczbą cykli pracy itp. Generalną zasadą w tej strategii jest zapobieganie uszkodzeniom (zużyciowym, starzeniowym) poprzez konieczność wykonywania zabiegów obsługowych w oznaczonych limitach wykonanej pracy, przed osiągnięciem granicznego poziomu zużycia.

Z punktu widzenia wykorzystania rzeczywistego potencjału użytkowego maszyny jest to strategia mało efektywna, gdyż podstawą przyjmowania dopuszczalnej ilości pracy są ekstremalne warunki pracy. Przyjmuje się tu najniekorzystniejsze warunki pracy, najsłabsze ogniwa (zespoły, części) maszyny, ekstremalne obciążenia, które nie zawsze i w nierównym stopniu mogą się ujawnić podczas eksploatacji.

Strategia ta, mimo dość powszechnego stosowania, posiada szereg wad, jak np.:

•    planowanie czynności obsługowych odbywa się w oparciu o normatyw, niezależnie od stanu technicznego maszyny, co prowadzi do wykonywania zbędnych prac obsługowych i nadmiernego zużywania części i materiałów eksploatacyjnych;

•    sztywne struktury cykli naprawczych (naprawy główne) nie odpowiadające rzeczy wistym potrzebom;

•    bardzo mała efektywność wykorzystania potencjału użytkowego maszyny;

•    przyjęte normatywy nie uwzględniają postępu technicznego, nie wyzwalają inicjatywy personelu obsługującego, nie doskonalą systemu eksploatacji;

•    ustalenie optymalnego czasu poprawnej pracy maszyny jest trudne, a to prowadzi do wzrostu kosztów eksploatacji.

STRATEGIA WEDŁUG STANU TECHNICZNEGO.

Strategia według stanu opiera podejmowanie decyzji eksploatacyjnych na podstawie bieżącej oceny stanu technicznego maszyn, ich zespołów lub elementów (rys.2.6). Umożliwia to eliminowanie podstawowych wad eksploatacji maszyn według innych, omówionych już strategii.

zakłóceń a

WE

SYSTEM

EKSPLOATACJI

MASZYN

WY

PODSYSTEM

DIAGNOSTYCZNY

_Jinformai^e_o_staniejii^