3574671739

Nr 23

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

791

ci uznane nawet w Anglii, czego dowodem jest to, że wszystkie piecyki dla ogrzewania wagonów Węzła Warszawskiego Anglicy zamówili w fabryce Gródka. Obrót i zamówienia fabryki w r. b. wynoszą ok. 1,5 mio zł!

Jeżeli więc rozwój grzejnictwa na Pomorzu pójdzie po linii wyżej nakreślonej, wtenczas elektrownia parowa w Gdyni wysyłać będzie ogromne ilości energii z północy

1928    1930    1932    1934    1936

Rys. 6. Zużycie energii w Gdyni.

na południe Pomorza i spełni swoją misję, aż do czasu gdy wielkie sieci przesyłowe o napięciu ok. 200 000 woltów energię wytworzoną bezpośrednio na Śląsku — via Łódź — przenosić będą wprost na Pomorze.

Finansowanie budowy.

Dzięki ścisłej współpracy „Gródka" z „Pomorskim Wojewódzkim Związkiem Komunalnym", który posiada w Gródku aż 78% akcyj i który pośredniczył w uzyskaniu bardzo poważnych kredytów (przeszło 20 000 000.— zł) w Banku Gospodarstwa Krajowego w latach 1929/35 na budowę zakładu w Żurze i elektryfikację Portu Gdyńskiego, udało się usunąć trudności finansowe „Gródka", powodowane w tym okresie raz przez zwiększenie się rocznych wydatków na oprocentowanie do 2 500 000,— zł, drugi raz przez zmniejszenie się rocznych dochodów o 500 000,— zł z powodu obniżek cen jwęgla i z tym połączonych obniżek cen prądu — przy całkowitym nieużywaniu węgla przez „Gródek".

Po naprawie finansów mógł „Gródek" się zdecydować wykonać budowę nowej elektrowni kosztem 3 000 000,— zł bez kredytów finansowych, uciekając się wyłącznie do kredytów towarowych, które uzyskał na 5 lat na warunkach korzystnych za granicą i w kraju.

Tak więc po 16 latach systematycznej ciężkiej pracy doczekał się „Gródek" ukończenia pierwszego etapu swego globalnego programu: ze-lektryfikowania nieomal całego Pomorza.

Drugi etap — praca przyszłych lat — poświęcona będzie głównie elektryfikacji „w głąb", czego główną charakterystyką być musi

elektryczne grzejnictwol

Wytyczne dla projektu elektrowni parowej w Gdyni

Wybór miejsca.

Przy wyborze miejsca pod budowę elektrowni parowej kierowano się następującymi wytycznymi.

a)    Elektrownia powinna mieć zapewnioną dostateczną ilość taniej wody dla celów chłodzenia kondensatu i dla zasilania kotłów i to odrazu dla maksymalnej rozbudowy (ok. 60 000 kW).

b)    Elektrownia powinna mieć zapewniony tani i łatwy dowóz paliwa i łatwą możność usuwania żużlu i popiołu.

c)    Elektrownia cieplna powinna być położona możliwie w środku obciążenia, gdyż wówczas koszta inwestycyjne, jak i eksploatacyjne związane z przesyłaniem energii do odbiorców są najmniejsze.

d)    Grunt powinien umożliwiać założenie tanich fundamentów, maszyn, kotłów i budynków.

e)    Koszt gruntu powinien być możliwie niski.

Miejsce wybrane pod budowę elektrowni parowej

w Gdyni odpowiada większości powyższych wymagań. Zadecydowano budowę elektrowni przy początku projektowanego kanału przemysłowego (rys. 7).

Główny nacisk przy wyborze miejsca położono na zagadnienie wodne. Zapotrzebowanie wody chłodzącej wynosi przy obciążeniu 45 000 kW ok. 2,4 nv’/sek. (dla porównania podajemy, że rzeka Wda (Czarna Woda) średnio ma w Gródku 12,5 nv7sek. wody.

Jak z dalszych opisów widać, sprawy wodne przedstawiają się bardzo korzystnie, gdyż elektrownia położoną

Inż. Stanisław Gieszczykiewicz

jest w pobliżu basenu portowego, dzięki czemu ma możność czerpania znacznych ilości wody morskiej dla chłodzenia kondensatu. Położenie elektrowni umożliwiało również założenie odpowiedniej studni artezyjskiej dostarczającej wody do zasilania kotłów i dla zasilania wodociągów na terenie elektrowni (do picia i t. d.).

Elektrownia parowa nastawiona jest na spalanie węgla górnośląskiego, który transportować się będzie koleją. Dlatego przy wyborze miejsca zapewniono sobie doprowadzenie bocznicy dla dowozu węgla. Bocznicę tę oczywiście wykorzystano już w czasie budowy dla transportu materiałów budowlanych, — dla przewozu maszyn i kotłów. Jeżeliby okazało się, że jest wskazane sprowadzanie węgla drogą wodną, to konieczne byłoby przewidzenie przy rozbudowie danej partii portu odpowiednich urządzeń przeładunkowych, co bez większych trudności będzie można w przyszłości uskutecznić.

W obecnej chwili odczuwa się w Gdyni silne zapotrzebowanie na żużel w związku z ruchem budowlanym. Przypuszczalnie zatem w pierw-szym okresie będzie można żużel sprzedawać. O ileby w przyszłości powstał nadmiar żużla, to będzie go można wywozić barkami i zatapiać w morzu. Jak widać, sprawa dowozu paliwa oraz usuwania żużla i popiołu również przedstawia się korzystnie.

Elektrownia położona będzie w środku obciążenia, gdyż według dzisiejszych przewidywań przemysł będący głównym odbiorcą energii skupiać się będzie nad kanałem