369583961

Europejskie Regionalne Centrum Ekohy drologii Polskiej Akademii Nauk

(COM/2015/44). Wspiera ona ideę rozwoju zrównoważonego, m.in. poprzez wyrażenie swojego stanowisko w dokumentach „A Sustainable Europę for a Better World: A European Union Strategy for Sustainable Development” (COM/2001/264) oraz „W kierunku globalnego partnerstwa dla zrównoważonego rozwoju” (COM/2002/82). Stanowią one podstawy ram prawnych, finansowych i strategicznych do realizacji polityki w tym zakresie.

Ramowa Dyrektywa Wodna, której celem jest ustalenie ram prawnych dla ochrony wód powierzchniowych, przejściowych, przybrzeżnych i podziemnych, zakłada:

•    zapobieganie dalszemu pogarszaniu, ochronę i poprawę stanu ekosystemów wodnych oraz ekosystemów lądowych i terenów podmokłych bezpośrednio uzależnionych od ekosystemów wodnych;

•    promocję zrównoważonego korzystania z wód opartą na długoterminowej ochronie dostępnych zasobów wodnych;

•    dążenie do zwiększonej ochrony i poprawy środowiska wodnego między innymi poprzez redukcję, zaprzestanie i stopniowe wyeliminowanie emisji i zrzutów substancji niebezpiecznych do środowiska;

•    stopniową redukcję zanieczyszczenia wód podziemnych i zapobiegania ich dalszemu zanieczyszczaniu, oraz

•    zmniejszenie skutków powodzi i susz (Ramowa Dyrektywa Wodna, 2000/60AVE).

Ekohydrologia, mając na uwadze powyższe postanowienia, a także wyprzedzając je poprzez znaczący wkład w ustalaniu priorytetów V i VI fazy Międzynarodowego Programu Hydrologicznego (IHP) UNESCO na lata 1996-2001 oraz 2002-2007 przyczynia się do zwiększenia potencjału ekologicznego ekosystemów, w celu ich zharmonizowania z aspiracjami i potrzebami społecznymi. Te założenia są kontynuowane również w obecnej VIII fazie programowania UNESCO-IHP do roku 2021.

Poprawa potencjału ekologicznego ekosystemów jest działaniem wielowymiarowym i złożonym. Dlatego też, jej osiągnięcie wymaga działania holistycznego, uwzględniającego jednoczesną realizację pięciu wymiarów poprawy potencjału ekosystemów (WBSRC, koncepcja przedstawiona w pracy Zalewski (2014), rozwinięta i rozszerzona m.in. w oparciu o prace J-P. Bertom a i K.M. Wantzena):

WODA (ang. Water) - poprawa potencjału ekosystemów wiąże się z regulacją zdegradowanego cyklu hydrologicznego w zakresie poprawy dostępności zasobów wodnych o dobrej jakości i w wystarczającej ilości dla funkcjonowania ekosystemów wodnych i ekosystemów od wód zależnych;

BIOROŻNORODNOSC (ang. Biodiversity) - poprawę potencjału ekosystemów można osiągnąć wraz ze zwiększeniem bioróżnorodności obszaru opracowania, która polega na odbudowie utraconej bioróżnorodności ekosystemów, szczególnie w obszarach silnie zmienionych przez działalność ludzką (np. tereny rolnicze, przemysłowe, ekosystemy wody silnie przekształcone, itp.) oraz tworzeniu gradientu nowych siedlisk w oparciu o znane ścieżki sukcesji ekologicznej; USŁUGI EKOSYSTEMOWE (ang. Ecosystem services) - poprawa potencjału ekosystemów ma silne odzwierciedlenie w zwiększeniu potencjalnych korzyści możliwych do osiągnięcia przez człowieka gospodarującego tymi ekosystemami. Waloryzacja usług ekosystemowych może pomóc w uświadomieniu faktycznej roli ekosystemów w działalności i funkcjonowaniu człowieka, a przez to ich wartość może zostać uwzględniona w rachunku ekonomicznym;

7 I S t r o n a