357502747

Wybór metody interpolacji jasności

1.    Większość programów do ortorektyfikacji udostępnia trzy metody powrómego próbkowania. Należy je stosować następująco:

-metoda najbliższego sąsiada - tylko przetwarzanie próbne,

-metoda interpolacji bilinearnej - przetwarzanie obszarów płaskich i pofalowanych (jest to metoda podstawowa),

-metoda interpolacji bikubicznej (wielomian 3-go stopnia)- przetwarzanie obszarów górskich.

2.    W przypadku terenów górskich, o silnie zmiennych spadkach, należy przyjmować rozmiar piksela wynikowego zmniejszony o około 20-30% (w stosunku do wartości z tab.5. 2) i zastosować interpolację bikubiczną. Skutkiem tej interpolacji jest z reguły obniżenie kontrastu obrazu i zaleca się poddanie obrazu transformacji podnoszącej kontrast.

§ 13

Postać NMT

1.    Standardowymi postaciami NMT , z reguły zaimplementowanymi w oprogramowaniu stacji fotogrametrycznych, są:

-regularna siatka prostokątna - model siatkowy (ang. GRID),

-sieć trójkątów - model trójkątowy (ang. TIN).

2.    Model siatkowy jest zalecany do opracowania ortofotomapy ze zdjęć w średnich i małych skalach. Dla terenów równinnych, łagodnie falistych z nieznacznym udziałem elementów antropogenicznych opisywanych przez NMT, dopuszcza się tą postać niezależnie od skali zdjęć.

Przyjmuje się dwie kategorie stopnia trudności terenu dla opisu rzeźby w siatce prostokątnej dla potrzeb ortorektyfikacji:

-    teren łatwy : płaski lub falisty z łagodnymi zmianami spadków, NMT opisuje samą rzeźbę, pomija wszystkie elementy pokrycia

-    teren trudny : teren o dużych, zmiennych spadkach (górski) ale także obszary płaskie lub

pofalowane dla których NMT uwzględnia wybrane antropogeniczne elementy pokrycia (mosty, wiadukty, budowle hydrotechniczne).