c) obszar normalizacji, charakteryzujący się rozdrobnieniem ziarna, co wpływa dodatnio na własności plastyczne metalu.
d) obszar niezupełnego przekrystalizowaniu o strukturze niejednorodnej, częściowo tylko ulepszonej; grupki drobnych ziaren, jako produkt częściowego wyżarzania, otaczają grube kryształy, które nie przeszły procesu rozdrobnienia.
e) w stali miękkiej, ogrzanej do temperatury niższej niż 998 K (725°C) występują tylko niewielkie zmiany struktury i własności mechanicznych: pas metalu, który stygnie z temperatury 723^-998 K (450°C-r725°C) charakteryzuje się pewnym rozrostem ziarn metalu, rozdrobnionych uprzednio przez zgniot w operacji walcowania; dzięki wyżarzaniu metal zyskuje wyższą ciągliwość. W odlewach obszar ten nie istnieje.
f) obszar stygnący od temperatury 773 K (500°C) i niższej nie wykazuje żadnych zmian struktury. W czasie stygnięcia przechodzi jednak przez temperaturę tzw. niebieskiego nalotu, gdy stal staje się krucha. Jeżeli w tym momencie naprężenia skurczowe osiągną dużą wartość, mogą wystąpić pęknięcia.
Ponieważ wśród obszarów strefy wpływu ciepła tylko obszar normalizacji ma lepsze własności mechaniczne niż przed spawaniem, należy dążyć do ograniczenia szerokości tej strefy. Przy spawaniu acetylenowym jest ona znacznie większa (do 20 mm) niż przy spawaniu łukowym (1-^2 mm). Przy spawaniu automatycznym łukiem krytym strefa ta jest większa (poniżej 1 mm) niż przy spawaniu ręcznym. Zwiększenie mocy płomienia lub natężenia prądu zwiększa szerokość strefy nagrzania, natomiast większa szybkość spawania zmniejsza ją. Dlatego przy spawaniu łukowym krytym, choć natężenie prądu jest bardzo wysokie, strefa ogrzewania jest bardzo wąska i obszar przegrzania prawie nie istnieje.
Z drugiej strony im węższa jest strefa wpływu ciepła, tym szybszy jest spadek temperatury w pasie przyspoinowym i tym wyższe są naprężenia wewnętrzne. W stalach hartujących się - im strefa wpływu ciepła jest węższa, tym łatwiej występuje możliwość podhartowania się metalu tuż obok spoiny; dlatego przy tego rodzaju spawania metali stosuje się podgrzewanie podczas spawania, a czasami także po spawaniu, by zmniejszyć różnicę temperatur i szybkość stygnięcia. Przy szerszej strefie wpływu ciepła wprowadza się więcej ciepła do metalu spawanego i tym samym naprężenia spawalnicze są mniejsze, natomiast gdy obejmują większy obszar, wywołują większe odkształcenia, co szczególnie przy cienkich elementach może być bardzo niepożądane.
2.4. Elektrody otulone.
W skład otuliny wchodzą różnego rodzaju składniki:
a) jonizujące - tlenki sodu, potasu i tytanu, kreda, marmur;
b) gazotwórcze - kreda, marmur, celuloza, skrobia;
c) żużlotwórcze - rudy żelaza (magnetyt, hematyt), mangan, tytan, dolomit, marmur, kreda;
6