Rozdział pierwszy
Duża liczba doktoratów obronionych w ciągu prawie dziewięćdziesięciu lat historii Wydziału Teologii KUL może sugerować, że uzyskanie stopnia naukowego doktora jest względnie łatwe i dość powszechne. Każdy jednak, kto podjął się tego trudu, dobrze wie, że nie wystarczą same dobre chęci i szlachetne ambicje, aby napisać dobry doktorat. Zresztą nie o samo pisanie chodzi, ale o bardzo żmudne niekiedy i trudne badania naukowe, metodyczną refleksję, do czego niezbędne jest oczytanie w umiejętnie dobranej literaturze itd. Doktorat daje więc nie tylko samą wiedzę materialną, utrwaloną w napisanej rozprawie doktorskiej, ale w pierwszym rzędzie umiejętność badawczego podejścia do rzeczywistości i sztukę analityczno-krytycznego myślenia, co otwiera drogę do świata nauki. Zdobytą wiedzę teologiczną i sztukę myślenia potem nietrudno zastosować do różnych obszarów swojej działalności, niekoniecznie teologicznej, co potwierdza przykład naszych absolwentów-doktorów doskonale funkcjonujących w różnych obszarach życia publicznego, nie wyłączając polityki i biznesu.
1. Kariera naukowa
By docenić rangę doktoratu, niezależnie od podejmowanego przedmiotu badań, trzeba zwrócić uwagę na jego usytuow anie w drabinie kariery edukacyjnej, określonej przez polski system prawny, dotyczący szkolnictwa wyższego. Obowiązuje zatem następująca hierarchia stopni i tytułów:
a) tytuły zawodowe — ich uzyskanie jest warunkiem ukończenia odpowiednich studiów:
licencjat — uzyskiwany po trzyletnich studiach I stopnia. Nie dotyczy on studiów w zakresie teologii katolickiej; magister — uzyskiwany odpowiednio po dwuletnich studiach II stopnia, jednolitych pięcioletnich studiach magisterskich, albo sześcioletnich studiach teologicznych w seminariach duchownych;