3. WPROWADZENIE DO KOMUNIKACJI JĘZYKOWEJ, WSPOMAGAJĄCEJ I ALTERNATYWNEJ
Treści kształcenia
Mówienie i rozumienie jako czynności mowy (w ujęciu psycholingwistycznym). Pojęcie kompetencji językowej. Model komunikacji językowej. Pojęcia: komunikacja językowa, wspomagająca, alternatywna. Opis wybranych form komunikacji alternatywnej i wspomagającej.
Efekty kształcenia - umiejętności i kompetencje
Rozumienie pojęć: kompetencja językowa, komunikacja językowa,
alternatywna i wspomagająca. Opisywanie podstawowego modelu komunikacji językowej. Opisywanie istotnych właściwości różnych form komunikacji alternatywnej.
B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH
1. Funkcjonalny opis języka
Treści kształcenia
Pojęcie głoski. Budowa i funkcje narządów mowy. Klasyfikacja artykulacyjna głosek polskich. Mechanizm koartykulacji. Różnice regionalne w wymowie. Akcent i jego miejsce w wyrazie. Fonetyka a fonologia.
Pojęcie i typy morfemów (słowotwórcze, fleksyjne i leksykalne. Derywacja a fleksja. Definicje leksemu. Polskie systemy klasyfikacji leksemów na części mowy. Budowa konstrukcji fleksyjnej: temat, wykładnik fleksyjny. Konstrukcje syntetyczne, aglutynacyjne i analityczne.
Fleksja a składnia. Jednostki mowy i jednostki języka. Wypowiedzenie a zdanie, wypowiedzenia niewerbalne. Tradycyjna analiza zdania pojedynczego. Pojęcie składnika zdaniotwórczego. Analiza na składniki bezpośrednie. Różne typy zależności: pojęcie równorzędności, podrzędności oraz inkluzji. Pojęcie związku składniowego: zgoda, rząd. Własności akomodacyjne leksemów i form wyrazowych. Klasyfikacja grup syntaktycznych w języku polskim. Granice zdania złożonego. Typy zdań złożonych
Efekty kształcenia
Zajęcia służą zdobyciu podstaw, koniecznych do rozumienia zjawisk, zachodzących na różnych poziomach języka, do samodzielnej analizy przykładów i studiowania literatury przedmiotu.
Student powinien opanować: charakterystykę artykulacyjną głosek, pismo fonetyczne, system fonologiczny języka polskiego. Powinien także umieć dokonać analizy formy wyrazowej, określać wartości kategorii gramatycznych, nazywać części mowy wg jednolitych kryteriów, rozumieć problemy dyskusyjne morfologii.
7