Prof. Janusz Śledziński jest pracownikiem naukowym Instytutu Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej Politechniki
WARS7AWSKIFI
Bardziej precyzyjną metodą byłoby wyznaczenie wysokości geoidy N z łącznego wykorzystania pomiarów satelitarnych GPS i wyników niwelacji precyzyjnej (jeśli na interesującym nas obszarze istnieje sieć niwelacji precyzyjnej). Jeśli wykonalibyśmy bowiem pomiary GPS na kilku reperach, dla których wysokości h nad poziomem morza są znane z niwelacji precyzyjnej, to wysokości geoidy obliczylibyśmy ze wzoru:
N = H-h
Sposobem tym możemy wyznaczyć wysokości geoidy z najwyższą możliwą dzisiaj do osiągnięcia dokładnością (kilka centymetrów). Dla pozostałych punktów położonych wewnątrz obszaru wartości wysokości geoidy można wyznaczyć poprzez interpolację. Jednak sposób ten można zastosować jedynie w terenach, gdzie zmiany wysokości geoidy są niewielkie i mają charakter regularny i liniowy. W przypadku obszaru Polski taki sposób postępowania nie jest wskazany w rejonie Karpat i Sudetów, a także w pobliżu strefy kontaktowej Teisseyre’a-Tornquista (przecinającej nasz kraj z północnego zachodu na południowy wschód), gdzie zmiany wysokości geoidy mogą być znaczne i mniej regularne.
Najprościej będzie jed: skorzystać z opracowanyc przez naukowców modeli geoidy. Są one wyznaczane w wyniku skomplikowanych analiz matematycznych obejmujących wielkie ilości danych pomiarowych (sateli-tarnych i klasycznych)
• dla całego
globu (rys. 3), jak i lokalnie dla terenu Polski (rys. 4).
4
NAWI Nr 4 (6) Kwiecień 2005