pytanie. Z różnorodności i pluralizmu powstałych w dziejach filozofii obrazów człowieka, można wywieść odpowiedź, że człowiek ma naturę uwikłaną w historię, a oddziaływanie „istotowej” koncepcji człowieka było i jest silniejsze niż oddziaływanie historii. Podstawowymi formami realizacji człowieczeństwa są myślenie i działanie. Zaistniały mit Rozumu jest efektem niezgody człowieka na swoją intelektualną przypadkowość i kolejną daremną próbą zakorzenienia się w nie podlegającym relatywizacji sensie, co skazuje nas na horror metafizyczny.
Kolejny wykład plenarny Psychologiczne i społeczne konsekwencje ewolucyjnego konfliktu rodzice - potomstwo, wygłoszony przez dr hab. Andrzej Łukasika, prof. WSZiP (Wyższa Szkoła Zarządzania i Prawa im. H. Chodkowskiej, Warszawa) poruszał zagadnienie z zakresu psychologii ewolucyjnej. Przedstawiono w nim psychologiczne i społeczne konsekwencje ewolucyjnego konfliktu rodzice - potomstwo. Ewolucyjna teoria konfliktu rodzice -potomstwo Roberta Triversa (1974) zakłada, że urodzenie i wychowanie dziecka wiąże się z inwestycjami czynionymi przez rodziców. Potomstwo dąży jednak do uzyskania większych inwestycji niż rodzice są skłonni mu dać. Rodzi się konflikt, który jest uniwersalny w świecie zwierząt. Badacze szukają również przejawów tego konfliktu u człowieka. Z genetycznego konfliktu między rodzicami i potomstwem wynikają określone skutki psychologiczne i społeczne tj. dzieciobójstwo, wybór partnera, czy rywalizacja między rodzeństwem.
W pierwszym dniu konferencji odbyły się 4 sympozja i 1 sesja tematyczna. Sympozjum I, prowadzone przez dr hab. Ewę Rzechowską (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II), odbyło się pod hasłem: Psychologia rozwojoM’a praktykom: problem aktywności zawodowej dojrzałych pracowników. Wygłoszone w czasie sympozjum referaty dotyczyły różnych aspektów aktywności zawodowej osób z tzw. grupy 50+ - transformacji rozwoju osobowego, poczucia jakości życia, zagrożenia wykluczeniem społecznym. Prelegenci w swoich referatach zawarli nie tylko wyniki badań naukowych, ale także wskazali na ich praktyczne implikacje dla pracowników służb społecznych, zajmujących się doradztwem zawodowym. Sympozjum II poprowadziły dr Marta Białecka Pikul oraz dr Anna Kołodziejczyk z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nosiło ono tytuł: Dziecko jako mieszkaniec planety Umysł i poświęcone było zagadnieniu rozwoju poznania społecznego. Prelegenci wygłosili referaty, których treść dotyczyła: rozumienia i posługiwania się gestami we wczesnym dzieciństwie, a także teorii umysłu u dzieci w wieku przedszkolnym oraz jej związków z tworzeniem narracji i argumentacji perswazyjnej oraz funkcjami zarządzającymi. Sympozjum III poświęcone było niezbywalnej potrzebie rytuału w biegu życia. Poprowadzili je: dr hab. Wanda Zagórska