16
W niezbyt częstych w praktyce przypadkach, gdy stwierdzi się, że ulot wystąpi, oblicza się konduktancjęjednostkową ze wzoru:
G„ =
APuO
przy czym:
APuo - jednostkowe straty mocy czynnej na ulot, MW/km,
Uf śr - średnia wartość napięcia fazowego, kV
Uf i, Uf 2 - napięcia fazowe na początku i na końcu linii, kV Straty mocy związane z ulotem określa wzór [MW/km]:
AP=^-1(f+25)--j^(Uf-Ufkr)210-6
Dla f = 50 Hz i 8a=l wzór przyjmie postać [MW/km]:
W obecnych realiach technicznych podane wyżej postępowanie obliczeniowe jest obarczone dość znacznymi błędami. Było ono przydatne w przeszłości, gdy stosowano małe przekroje przewodów, natomiast obecnie jego użyteczność jest mała. Przytoczono je ze względów
dydaktycznych, w celu zobrazowania, od jakich parametrów zależy wartość strat ulotowych.
Ulot jest zjawiskiem niepożądanym, gdyż:
• powoduje straty mocy czynnej w liniach (w liniach 220 i 400 kV rzędu kilkadziesiąt kW/km),
• powoduje uszkadzanie powierzchni przewodu
(sprzyja powstawaniu związków azotowych, które uszkadzają powierzchnię przewodu),
• jest źródłem zakłóceń elektromagnetycznych, które rozchodzą się w postaci fal elektromagnetycznych (zakłóca pracę: odbiorników radiowych, telewizyjnych, linii telekomunikacyjnych,....).
Zjawisko ulotu należy eliminować, odpowiednio dobierając parametry konstrukcyjne linii. W tym celu w liniach najwyższych napięć stosuje się przewody wiązkowe, które zachowują się jak jeden przewód o znacznie większym promieniu zastępczym rz, co powoduje podwyższenie napięcia krytycznego.
W praktyce dla większości linii konduktancję można pominąć.