4508998

Eugene Fama 1970 (1991) wyróżni! trzy formy efektywności rynku:

Słaba efektywność oznacza, że wszystkie informacje zawarte w przeszłych ruchach cen i indeksów giełdowych są całkowicie odzwierciedlone w bieżących cenach akcji. Dlatego jakakolwiek informacja o minionych ruchach cen akcji nie ma żadnego znaczenia przy wyboize waloru. Na przykład, jeżeli jakaś akcja drożała przez ostatnie trzy tygodnie, nie ma żadnej gwarancji, że trend taki zostanie zachowany w przyszłości. Tak więc na podstawie analizy cen akcji z przeszłości nie można uzyskać ponadprzeciętnych efektów. Istnienie słabej efektywności rynku oznacza fiasko tzw, analizy technicznej, o której wspomnimy w dalszej części pracy.

Średnia efektywność oznacza, że wszelkie publicznie dostępne informacje są odzwierciedlone w bieżących cenach akcji. Jeśli rynek wykazuje średnią efektywność, stosowanie nie tylko analizy technicznej, ale także fundamentalnej (opartej na wskaźnikach ekonomicznych) nie powinno przynosić korzystnych efektów. Nie można bowiem wykorzystać pojawiających się na tynku infor-

strzeżone przez wielu innych analityków. Na rynku wykazującym średnią efektywność, jedynym sposobem uzyskania ponadprzeciętnej stopy zwrotu z inwestycji jest poleganie na informacjach poufnych, do których dostęp posiadają np. członkowie zarządu danej firmy. Tak więc pojęcie średniej efektywności rynku jest pojęciem silniejszym niż słaba efektywność. Rynek średnio efektywny wymaga bowiem aktywnego działania wielu analityków finansowych oraz ekonomistów, któizy błyskawicznie przekładają wszelkie publicznie dostępne informacje na ceny akcji.

Mocna (silna) efektywność oznacza, że bieżące ceny akcji odzwierciedlają wszystkie istotne informacje, zarówno dostępne publicznie, jak i poufne. Jeśli rynek wykazuje mocną efektywność, wtedy nawet korzystanie z poufnych źródeł nie przynosi ponadprzeciętnych dochodów. Silna efektywność rynku jest trudna do wyobrażenia w praktyce rynków finansowych.