4531591103

i trwałością równą trwałości drewna teakowego. Twardość tak modyfikowanego drewna bukowego sięga 70N/mm², a świerkowego przekracza 40N/mm².

Warto podkreślić, że produkcja i stosowanie drewna modyfikowanego termicznie ma także ważny aspekt globalny. Wiadomo, że w lasach europejskich przybywa drewna, a ciągle ubywa go w lasach tropikalnych, czyli tam gdzie pozyskuje się gatunki drewna o poszukiwanych walorach technicznych, w tym trwałości oraz atrakcyjności wizualnej. Modyfikowane termicznie drewno gatunków europejskich może przyhamować w Europie modę na drewno egzotyczne, a tym samym przyczynić się do łagodzenia niekorzystnych zmian klimatycznych.

Naukowcy i praktycy na pewno nie powiedzieli jeszcze w dziedzinie modyfikacji drewna ostatniego słowa. Oprócz licznych prac nad poszukiwaniem nowych środków do hydrofobizacji drewna, opanowano już i wdrożono w praktyce jego acetylację (Accoya Wood) i furfuryzację (Kebony Wood) ( H.Militz, 2005).

W Polsce produkcja drewna modyfikowanego poprzez wysokotemperaturowe wygrzewania stała się faktem już około roku 2003. Według szacunków autora, aktualnie czterech polskich producentów produkuje wyroby gotowe (głównie podłogi) z około 5000m³ termicznie modyfikowanego drewna jesionowego i dębowego.

Wśród cech drewna szczególnie istotnych w inżynierii budowlanej najczęściej wymienia się:

a)    brak homogeniczności drewna (jako minus ale z możliwością eliminacji przez odpowiednie sklejenie belek i płyt),

b)    trwałość tylko w określonych, sprzyjających warunkach (jako minus ale z możliwością eliminacji lub znacznego ograniczenia przez odpowiednie konstruowanie obiektów i stosowanie środków modyfikujących właściwości drewna),

c)    łatwość obróbki mechanicznej (niezaprzeczalny walor drewna, stwarzający w połączeniu z nowoczesnymi technikami obróbki - CNC, niemal niczym nieograniczone możliwości tworzenia konstrukcji drewnianych)

d)    anizotropię właściwości (jako minus ale jednocześnie pole do inwencji inżynierów rozumiejących prace drewna i znajdujących sposoby na redukcję małej wytrzymałości drewna na docisk czy rozciąganie w kierunku prostopadłym do przebiegu włókien),

e)    znaczenie rodzaju i sposobów stosowania nowoczesnych łączników w konstrukcjach drewnianych (Hans J. Blass, 2010).

Liczne walory użytkowe drewna a w szczególności: względnie duża dostępność i niska cena, łatwość obróbki mechanicznej i łączenia oraz korzystny stosunek wytrzymałości do

10