4552035446

Podsumowanie 95

¹    niedoborów wyrównuje się, a nawet 1 rok przed minimum ma przewagę lat suchych,

b) co się tyczy lat suchych, to podwyższona częstość lat z niedoborem występuje na 2 lata przed minimum i 2 lata przed maksimum, natomiast

2    lata po maksimum dwukrotnie częściej notowano lata z nadmiarem niż z niedoborem.

11. Teza Baura sprawdza się w Polsce tylko częściowo, wzmożona bowiem częstość okresów letnich zbyt suchych była obserwowana jedynie 2 lata przed ekstremami oraz okresów letnich zbyt wilgotnych — 1 rok po ekstremach plam słonecznych.

III

1.    Analiza szeregów rozdzielczych miesięcznych sum opadu podzielonych na klasy: 0—10, 11—20, 21—40, 41—60, 61—80, 81—100, 101-150, 151—200, > 200 mm oraz 0—50, 51—100 i> 100 mm dla poszczególnych stacji (tabela 16) doprowadziła do wykrycia pewnych analogii w ich układzie i w związku z tym nasunęła sugestię łączenia ich w pewne grupy odpowiadające w przybliżeniu dzielnicom fizjograficznym.

Na tej podstawie wydzielono 11 dzielnic: Pojezierze Pomorskie, Pojezierze Mazurskie, Polska środkowa i zachodnia, Wyżyna Lubelska, Niziny Śląska, Przedgórze Sudeckie, Wyżyna Krakowsko-Częstochowska, kotliny i niziny podkarpackie, Beskidy Zachodnie, Beskid Sądecki i Podhale (ryc. 8).

2.    Obliczono średnie roczne i sezonowe sumy opadów dla wyżej wymienionych dzielnic i poddano je badaniu z punktu widzenia wiarygodności

(odchylenie standardowe) oraz stopnia rozproszenia (współczynnik zmien-

, .    odch. stand.    , , ,    ,

nosci — V—- 100 (tabela 17).

sr. suma op.

Zbadano istotność różnic między sumami opadów poszczególnych pór roku, stosując kryterium Wyraźną istotność (P < 0,05) znaleziono między zimą i latem, wiosną i latem, latem i jesienią oraz zimą i wiosną, natomiast między wiosennymi i jesiennymi sumami opadów zależność jest nieistotna.

Największą zmiennością rocznych sum opadu wyróżnia się Nizina Śląska i Podhale (ponad 17%), a najmniejszą — Polska środkowa (13%).

Pory roku charakteryzuje oczywiście większa zmienność — wśród nich wiosna ma najniższe wartości współczynników zmienności (34—20%), a jesień — najwyższe (40,5—29%).

Jesienią i zimą — podobnie jak w roku — Nizinę Śląską cechuje największe rozproszenie, a Polskę środkową — najmniejsze. Wiosną współczynnik zmienności osiąga najwyższą wartość na Wyżynie Krakowsko-Często-