4597125195

Konferencje 65

Zaczęło się od Stefana Chwina i Hanemanm. Prelegent uczynił słuchaczy współodpowiedzialnymi za sam proces tworzenia ostatecznej formy tekstu, który dziwnym trafem - bo jakby wbrew zapowiedziom samego autora - z tez do referatu, bardzo szybko przekształcił się w niezwykle spójną całość. Przyczyniła się do tego z pewnością magiczna atmosfera miejsca, nawiedzanego od trzech lat przez, niezmordowane niczym, uczone głowy.

Niedziela była ostatnim dniem obrad. Zaświeciło słońce po dwóch dniach prawdziwej ulewy. Nastrój intelektualnego podniecenia został wyparty przez uczucie nostalgii i tęsknoty: to był już koniec, nie było już nic, oprócz perspektywy powrotu.

Wieś Maniowy okazała się po raz kolejny ostoją nowej rzeczywistości, w której - właściwie bez ustanku - można toczyć uczone spory. Każdy pretekst i kontekst jest na miejscu. Trzeba się tylko dobrze rozejrzeć. Dzięki 21 referatom współbytowało ze sobą nie tylko 21 autorów, ale również - przywoływane przez nich - postaci literatury, filmu, teatru i życia społecznego. Intertekstualność okazała się tematem interdyscyplinarnym, pretekstem do spotkania się tych wszystkich osób, zarówno realnych (samych uczestników), jak i wirtualnych (istniejących w naszej kulturowej świadomości). W ten sposób konferencja, co podkreśla profesor Faron, miała charakter nie tylko naukowy, ale również integracyjny. Integracyjny w podwójnym znaczeniu: zintegrowali się ze sobą wszyscy uczestnicy obrad, jak i przywoływane w dyskusji stanowiska reprezentatywne dla różnych dyscyplin nauki i katedr IFP AP. Jeśli chodzi o formę, stopień, zasięg integracji w pierwszym rozumieniu, uczestnicy mieli pełną dowolność. Dyrektor Instytutu przyjął postawę akceptującą wobec wszystkich swoich pracowników, doktorantów oraz zaproszony gości. Ciepła, serdeczna atmosfera towarzysząca wspólnej pracy intelektualnej i kontaktom międzyludzkim, nastrajała motywująco. Czyli? Za rok znów... Maniowy i c.d.n.

Ps A teraz... językiem bardziej zdyscyplinowanym o przedmiotach dyskusji naukowych w kontekście wygłoszonych referatów.

Rozważania nad intcrtekstualnością we wsi Maniowy pozwoliły spotkać się specjalistom różnych dziedzin, porozmawiać intertekstualnie o intertek-stualności nieco odmiennym językiem, ale dotykając w istocie tych samych problemów. Temat okazał się zatem - zgodnie z oczekiwaniami organizatora konferencji, prof. Bolesława Farona - nie tylko in-tertekstualny, ale integrujący. Przemówili różnymi językami przedstawicieli językoznawstwa, literaturoznawstwa psychologowie oraz kulturoznawcy, dorzucając własne _rkamyki do metodologicznej mozaiki”.

W pierwszym dniu dyskusji poruszono kwestie związku tekstu i obrazu w twórczości Drużbackiej, Statutu Litewskiego i dokumentów sądowych z dziełem Mickiewicza oraz relacji słowa pisanego do mówionego. To ostatnie zagadnienie pojawiło się w kontekście książki Oralność i piśmietmość Waltera Onga oraz genezy samej retoryki. Przedmiotem zainteresowania dyskutantów stała się następnie zależność między prozą Schulza a opowiadaniem Conrada, autotematyzm i autobiografizm twórczości Jerzego Pilcha oraz istota relacji inter-tekstualnych sensu stricto. Okazało się, że nie wyczerpuje się ona w kategoriach przyczynowo-skutkowych, i dlatego np. prawomocna wydaje się być swobodna konfrontacja dzieł Schulza z utworami Williama Goldinga, George a Orwella, czy nawet Bronisława Malinowskiego.

W drugim dniu dyskusji - na sesji przedpołudniowej, pojawiła się kwestie kulturologiczne: czytanie, które ustępuje miejsca wertowaniu tekstu, „dotykanie ich powierzchni oraz pamięć i widzenie jako odpoznawanie świata, specyficzny typ anamnezy; dalej, czytanie linearne i symultaniczne tekstów kultury oraz funkcjonalne związki między nimi; koncepcja podmiotu fraktalnego i symulacrum Jeana Baudrillarda w refleksji nad reklamą; trzeci typ tek-stualności Johna Fiske'a w filmie Almodovara; linearna i paradygmatyczna koncepcja odbioru tekstów audiowizualnych oraz intertekstualność w kinie postmodernistycznym. Pojawiały się również zagadnienia z pogranicza nauk: asymetria czynnościowa półkul mózgowych, pamięć sekwencyjna i symulta-