Profesor Jacques Derrida sytuuje się prawdopodobnie w rzędzie tej miary filozofów, co Max Scheler, Karl Jaspers, Helmuth Ples-sner, John L. Austin i wielu innych myślicieli doby współczesnej, którzy wycisnęli niezatarte piętno na swoich czasach i stali się symbolem oryginalnego, im tylko właściwego stylu myślenia, pisania czy filozofowania. Ze względu na niezwykle szeroką horyzontalność tematyczną dorobku pisanego Kandydata, jego wyjątkowo bogaty zakres problemowy, swoistość postawionych w nim tez, koncepcji, hipotez, nowego paradygmatu myślowego — dekonstrukcjonizm, oraz z uwagi na szeroką konsumpcję tej bezspornie intencjonalnie i poznawczo imponującej propozycji metodologicznej, uważam, że w osobie Jacques’a Derridy doczekaliśmy się w światowej filozofii ostatnich dziesięcioleci ważnej, charyzmatycznej sylwetki Twórcy, który o podstawowych koncepqach antropologicznych traktuje całościowo i nowatorsko, nie tracąc nic z analityczności teoretycznej i podniosłości tematu.
Oceniając wysoko sylwetkę twórczą Kandydata i rekomendując Go do godności Doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego, chcę też wydobyć z Jego twórczości garść argumentów, które podtrzymują moje przekonanie, iż w tym wypadku mamy do czynienia z Kandydatem tyleż wybitnym, co znaczącym nie tylko w językoznawstwie, ale i w wielu dyscyplinach o charakterze humanistycznym. Kandydat wnosi bowiem do powszechnej kultury nie tylko swoiste kompendium wiedzy filozoficznej o człowieku, ale nadto ważny zaczyn myślenia, starając się przezwyciężyć rutynę ujęcia stawianego problemu dzięki świeżemu, ożywczemu strumieniowi pojęć i oryginalności sformułowań tego, co dotąd wydawało się już raz przemyślane.
Jacąues Derrida urodził się 15 lipca 1930 roku w El Biar (Algieria). Studia filozoficzne ukończył w Ćcole Normale Superieure. W latach 1960—1964 był asystentem na Sorbonie, a od 1965 do 1984 roku
29