4656879044

nauczał w Ecole Normale Superieure. Następnie został dyrektorem Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociaies w Paryżu. Stanowisko dyrektora tej uczelni piastuje do dzisiaj.

W 1975 roku został członkiem Groupe de Recherches stir 1’Enseignement Philosophiąue, angażując się skutecznie na rzecz zachowania filozofii w programie nauczania klas licealnych. Od 1983 roku był współtwórcą College Internationale de Philosophie, a jako dyrektor tej instytuqi dążył do zorganizowania szerokich dyskusji nad problematyką społeczno-polityczną. Od 1966 roku stał się częstym gościem uniwersytetów amerykańskich, przyczyniając się jednocześnie do powstania Szkoły Krytyków z Yale.

Profesor Jacques Derrida jest autorem wielu rozpraw nie tylko na temat filozofii, ale również literatury, antropologii, lingwistyki, psychoanalizy czy malarstwa. Najważniejszymi pracami filozoficznymi Jacques’a Derridy są następujące: Introduction a E. Husserl: L 'origine de la geometrie (1962); La voix et le phenomene. Introduction au probleme du signe dans la phenomenologie de Husserl (1967); L’ecriture et la difference (1967); De la grammatologie (1967); La dissemination (1972); Marges de la philosophie (1972); Positions (1972); Glos (1974); Źperons. Les styles de Nietzsche (1976); La verite en peinture (1878); La carte postale, de Socrate d Freud et au-dela (1980); Singeponge (1984); Memoires for Paul de Man (1986); Le probleme de la genese dans la philosophie de Husserl (1990 — jest to praca dyplomowa Jacques’a Derridy, którą pisał On w latach 1953—1954, będąc jeszcze studentem Ecole Normale Superieure).

Profesor Jacąues Derrida znany jest przede wszystkim z tego, że wprowadził do filozofii termin „dekonstrukcja”, który w językoznawstwie oznacza operację translatora, polegającą na tym, że zdanie napisane w jednym języku „rozbiera” na poszczególne elementy składowe, tłumaczy je po kolei, a następnie układa z nich zdanie w innym języku, ustawiając wyróżnione elementy często w odmiennym niż wyjściowy porządku. W filozofii stosowanie tej metody przyjęło nazwę „dekonstrukcjonizm”. Kierunek ten za podstawowy cel filozofii przyjmuje dekonstrukcję koncepqi i pojęć filozoficznych, a więc ucieczkę od systemu.

Filozofia europejska wyraża się tymczasem w systemach, ujawniają one jakąś naczelną intuicję filozoficzną swego autora, ujętą w formie jedynego aksjomatu, który, jako twierdzenie nie wymaga-

30