4962384711

środki finansowe) lub też oddolnie (w przypadku np. ruchów społecznych, inicjatyw obywatelskich, grup rodziców). „Przebieg kampanii informacyjnej obejmuje siedem faz: określenie koncepcji, praktyczną realizację, kontrolę efektów, określenie komunikacyjnych środków, określenie istoty społecznego problemu, wyznaczenie docelowych grup, a także określenie efektów, których się spodziewamy. ”¹

Kampania społeczna jest więc czynnikiem kreowania zmian społecznych

0    charakterze całkowicie świadomym i zaplanowanym, nie zaś przypadkowym

1    chaotycznym.

1.3.2. Cele, funkcje i zadania kampanii społecznych

Głównym celem kampanii społecznych jest realizacja interesów ogółu społeczeństwa, promowanie wartości i postaw prospołecznych oraz walka z patologiami społecznymi.

„Kampanie społeczne mają na celu spowodowanie pożądanych społecznie skutków u relatywnie dużej liczby osób w określonym czasie, w konsekwencji kompleksowych, zorganizowanych działań komunikacyjnych. ” ²

Kampania społeczna dąży do wywoływania refleksji, zainteresowania trudnymi zagadnieniami, niejednokrotnie ich uświadomienia, ale też kształtowania konkretnych, społecznie pożądanych wzorców zachowań ludzkich, zmiany postaw, kreowania relacji społecznych. Kampanie społeczne zmieniając tak wiele czynników życia społecznego, modyfikują się i kształtują rzeczywistość społeczną.

Kampanie społeczne mają uświadomić istnienie problemu, zwrócić uwagę na rozmiar zjawiska, wzbudzić zainteresowanie danym problemem i poczucie zagrożenia (mają uświadomić, że to zjawisko może dotknąć również mnie), wywołać określone uczucia powodujące gotowość do podjęcia działań oraz mają zainicjować akcję. Cele te, w swej warstwie praktycznej są zbieżne z celami modelu reklamy komercyjnej zwanej AIDA (A- attention, I- interest, D- desire, A- action). Oba rodzaje, zarówno kampania

12

1

   B. Dobek- Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, PWN, Warszawa 2007, s. 69

2

   D. Maison, P. Wasilewski, Propaganda Dobrych Serc czyli pierwszy tom o Reklamie Społecznej, Agencja Wasilewski, Kraków 2002, s. 11