W literaturze przedmiotu trudno znaleźć spójną i jednoznaczną definicję kompozytu (materiału kompozytowego). Definicja z 1967 roku (Krock i Broutman) mówi, że kompozyt charakteryzuje się następującymi cechami:
• Jest materiałem wytworzonym przez człowieka,
• Musi się składać, z co najmniej dwóch różnych, (pod względem chemicznym), materiałów z wyraźnie zaznaczonymi granicami rozdziału między komponentami,
• Komponenty kompozytu tworzą go przez udział w całej objętości,
• Kompozyt powinien mieć właściwości różne od jego komponentów.
Ta, czteroczłonowa definicja, choć merytorycznie poprawna i cytowana w większości opracowań, wyklucza jednak ze swego zakresu kompozyty naturalne, takie jak np. drewno a także materiały platerowane i warstwowe. Stąd potrzeba jej zmodyfikowania i rozszerzenia na potrzeby nowoczesnej nauki o materiałach. Najczęściej kompozyt definiowany jest jako materiaI utworzony z co najmniej dwóch komponentów (faz) o różnych właściwościach w taki sposób, że ma właściwości lepsze i (lub) właściwości nowe (dodatkowe) w stosunku do komponentów użytych osobno lub wynikających z prostego sumowania tych własności -kompozyt jest materiałem zewnętrznie monolitycznym, jednakże z widocznymi granicami ntiędzy komponentami. Jeśli dana właściwość kompozytu jest bardziej korzystna niż suma właściwości jego poszczególnych komponentów, mówi się o tzw. efekcie synergii. Występowanie tego efektu przemawia za stosowalnością kompozytów jako nowoczesnych materiałów o licznych zastosowaniach we współczesnej technice.
Brak ogólnie akceptowanej definicji kompozytów utrudnia dokonanie ich pełnej klasyfikacji w sposób niebudzący zastrzeżeń. Poniżej przedstawiono kilka różnych możliwości klasyfikacji kompozytów.
2