5192605208

69

korupcji i nepotyzmu. Widzimy tu podobny mechanizm, jak w przypadku omawianych już procesów alokacji środków na rozwój infrastruktury społecznej w bezpośredniej bliskości przestrzennej do instytucji podejmujących decyzje w tym zakresie (G. Gorzelak, 1960). Władza administracyjna może być wiec traktowana jako jedno ze Źródeł dominacji w układach regionalnych. Czy jest to przejawem sprzeczności społecznych lub odpowiednikiem walki klasowej? Na pytanie to nie jesteśmy w stanie w tej pracy odpowiedzieć, choć uwagi nt. "arystokratyzacj i" układu społecznego podporządkowanego mechanizmom pionowym w daleko większym zakresie niż poziomym (A. J. Katsene1inboingen 1984, s. 397) zdaj a sie sugerować odpowiedzi przynajmniej częściowo twierdzące.

3.2.7. Teoria rozwoju od dołu

Teoria rozwoju od dołu jest produktem stosunkowo nowym. Nie można twierdzić, że jest to pełna teoria rozwoju regionalnego, bowiem warstwa eksp1ikacyjna jest znacznie słabsza, niż normatywna, a brak jest dotychczas szerszych doświadczeń sprawdzających w bardziej ogólnej skali porównawczej (tak, jak stało sie to udziałem koncepcji biegunów i ośrodków wzrostu, co doprowadziło do prawie powszechnej jej krytyki). Ponadto, dopiero bardzo niedawno uzyskano empiryczne przykłady i teoretyczne rozważania na temat ap1ikowalności zasad rozwoju od dołu w krajach wyżej rozwiniętych (M. Bassand et al., 1986), bowiem źródła tego podejścia teoretycznego tkwią w problematyce krajów rozwijających sie (W. B. Stohr. D. R. F. Taylor, 1981).

Wartość koncepcji rozwoju od dołu polega na jej krytycznych ocenach dotychczasowego paradygmatu rozwoju od góry. Teoria rozwoju od dołu nawiązuje przy tym do znacznej części dotychczasowego dorobku teorii rozwoju regionalnego, przejmując z niej zespół podstwawowych założeń i twierdzeń, takich jak pojecie sprawiedliwości społecznej, dążności do wyrównywania różnic międzyregionalnych, sprzeczności miedzy egalitaryzmem a efektywnością, itp. Na podstawie teorii rozwoju