amat urz kr112

^:

Na podobnej zasadzie, jak w przypadku szerokopasmowego dipola symetrycznie zasilanego, zbudowany jest dipol z jednoprzewodowym zasilaniem niesymetrycznym (rys. 12-45). Tworzy go wiązka przewodów

0    średnicy 2 mm rozłożonych wzdłuż pobocznicy walca, o średnicy rzędu

1    m. Walec ten zawieszony na wysokości h * przedstawia oporność

Rys. 12-45. Antena szerokopasmowa zasilana od końca poprzez niesymetryczna linię jednoprzewodowa

wejściową około 500 O! Jest to jednocześnie oporność falowa pojedynczego przewodu, który można zastosować jako linię zasilającą. Dopasowanie anteny przy pracy na nieparzystych harmonicznych zmienia się w nieznacznych granicach. Aby móc wykorzystać tego typu antenę także w pracy na harmonicznych parzystych, należy w pewnym stopniu zwiększyć jej oporność falową przez zmniejszenie średnicy walca do 0,8 m.

12.12. Anteny kierunkowe

Moc nadajników amatorskich — zgodnie z warunkami licencji — jest ograniczona wartością mocy doprowadzonej do lampy stopnia końcowego. Z tego też powodu uzyskanie zwiększonego promieniowania nie może być zrealizowane na drodze zwiększenia mocy nadajnika. Najlepszym rozwiązaniem tego zagadnienia jest więc stosowanie takiego układu antenowego, który promieniując w określonym kierunku zwiększy tam natężenie pola przez skupienie mocy promieniowanej uprzednio w wielu kierunkach.

Zysk anten kierunkowych może być zatem zapewniony wyłącznie przez odpowiednią konstrukcję anteny. Poza zyskiem, stosowanie anten kierunkowych umożliwia otrzymanie charakterystyki promieniowania pod niewielkimi kątami do poziomu, co — jak wiadomo — jest warunkiem dalekiego zasięgu. Kosztem złożonej konstrukcji anteny można osiągnąć znaczne zwiększenie zasięgu stacji.

Anteny typu Long-Wire

1

Przy zwiększeniu długości przewodu anteny w stosunku do długości zasilającej ją fali •— główny kierunek promieniowania skupia się wzdłuż osi anteny. Skupienie to, a zatem wyraźne ukształtowanie się kierunko-wości, występuje już w antenie o długości większej od 2 /. Z tablicy 12-1 widać wzrost zysku antenowego w głównym kierunku promieniowania w stosunku do promieniowania pojedynczego dipola półfalowego. Występuje także stopniowe skupianie się wiązki promieniowania. Oporność promieniowania długiej anteny zwiększa się wraz ze wzrostem długości.

220

Dane charakterystyczne anten typu „Long-Wire”

Liczba połówek układających się w przewodzie	Wzór n3 długość fali rezonansowej / — częstotl.	Zr	Kąt między głównym kierunkiem a przewodem	Zysk antenowy w głównym kierunku promieniowania w porównaniu z dipolem pół-falowym
	MHz	fi	w stopniach	dB
1	143 f	73	90	0
2	293 f	94	54	0.6
3	442 f	102	43	1,1
4	592 f	109	36	1,6
5	742 f	116	33	2,0
6	894 f	122	30	2,G
7	1046 f	127	28	3,0
8	1193 /	130	26	3,5
9	1342 f	134	24	3,9
10	1495 1	138	22	4,3

Wadą tego typu anteny jest strata mocy wypromieniowanej na dodatkowe liczne listki nie pokrywające się z głównym kierunkiem promieniowania oraz konieczność stosowania bardzo długich przewodów dla uzyskania znacznego zysku antenowego. Natomiast zaletą jest prostota konstrukcji i niewielki koszt. Pewną niedogodnością są tu trudności zawieszenia tak długiej anteny, szczególnie w warunkach miejskich. Antena powinna się znajdować w przestrzeni niezabudowanej. Promieniuje ona pod najmniejszym kątem (~ 10°) w przypadku zawieszenia

na wysokości 2 /. Przy zawieszeniu na wysokości ₂~ kąt promieniowania

zwiększa się do 35°. Ogólnie jednak biorąc, antena długa odznacza się stosunkowo płaskim promieniowaniem. Kierunkowość promieniowania w płaszczyźnie poziomej dla różnych długości części promieniującej przedstawiona jest na rys. 12-46.

Długość przewodu anteny (promienia) oblicza się z zależności

150(n-0,05)

/

w której:

l_a — długość anteny, w m; n — liczba półlal w antenie,

/ — częstotliwość rezonansowa, w MHz.