5194416679

przydzielone im odrębne ciągi pseudoprzypadkowe. Praca w trybie TDD pozwala na bardziej efektywne zagospodarowanie dostępnych pasm częstotliwości, z możliwością zastosowania bardzo silnej asymetrii natężeń strumieni w kierunkach od i do stacji bazowej. Z kolei mniejsza odporność na zakłócenia oraz konieczność dokładnej synchronizacji (wymagane małe opóźnienia propagacyjne), decydują, iż tryb TDD jest przewidywany do stosowania wybiórczo na niewielkich obszarach tzw. "hot spots" o dużym chwilowym natężeniu ruchu (pikokomórki), natomiast tryb FDD będzie stosowany globalnie. Inna zasadnicza różnica pomiędzy metodami transmisji FDD i TDD ujawnia się w przypadku transmisji multimedialnych, w których z istoty rzeczy natężenie strumienia odbieranego przez użytkownika (downlink) jest przeciętnie 10 razy większe niż w kierunku odwrotnym (uplink). W tym celu jest przewidziany dodatkowy fragment pasma od 2010 do 2025 MHz dla transmisji w trybie TDD, jak to pokazano na rys.4.

2.5. Pojemność interfejsu radiowego WCDMA/FDD

Pojemność interfejsu radiowego WCDMA/FDD dla danego rodzaju usługi jest zwykle obliczana na podstawie wzoru wyznaczającego jakość odbioru [39,40,60,83], określoną poprzez niezbędną wartość stosunku energii E_h przypadającej na pojedynczy sygnał elementarny, do gęstości mocy N_t interferencji i szumu na wejściu odbiornika. Pomijając wpływ szumu cieplnego w kanale, którego gęstość mocy jest znacznie mniejsza niż gęstość mocy interferencji wspólnokanałowych, pojemność interfejsu radiowego, wyrażona przez liczbę M użytkowników wspólnie korzystających z danej usługi, może być w uproszczeniu opisana zależnością:

gdzie: G jest zyskiem przetwarzania określonej usługi, wynikającym z operacji rozpraszana widma sygnałów,

{E_b/N_l )_n jest nominalną wartość stosunku energii przypadającej na pojedynczy sygnał elementarny, do gęstości mocy interferencji i szumu na wejściu odbiornika, która spełnia wymagania jakościowe transmisji dla określonej usługi.

Jak widzimy pojemność interfejsu radiowego jest uzależniona od zysku przetwarzania G i wymaganej jakości reprezentowanej przez nominalną wartość stosunku (E_h/N,)_n dla określonego rodzaju usługi. Oznacza to, że pojemność będzie tym większa, im większy będzie zysk przetwarzania oraz im mniejsza będzie wymagana, nominalna wartość (E_b/N_t)_n dla tej usługi. Wzór (1) jest ogólnie słuszny dla obu możliwych kierunków transmisji sygnałów, tzn. w łączu w dół i w górę, lecz nie uwzględnia niektórych istotnych praktycznie czynników.

Przede wszystkim należy uwzględnić fakt, że system UMTS nie jest systemem wyizolowanym. W każdej komórce wykorzystywane będzie to samo pasmo kanału, co w porównaniu z systemami II generacji spowoduje znaczny wzrost pojemności systemu. Jednakże pod uwagę należy wziąć fakt wzrostu interferencji wspólnokanałowych pochodzących od stacji ruchomych i stacji bazowych z sąsiednich komórek. W przypadku miejskiego środowiska propagacji, w pierścieniu bezpośrednio otaczającym daną komórkę powstaje 36% mocy interferencji do niej wnoszonych. Pozostałe komórki wnoszą

15