5213062369

łódkę -wylewa wodę i kładzie po dwóch stronach kamyczki takiej samej wielkości. Ostrożnie ustawia łódkę na powierzchni wody; teraz płynie ona równo, a woda się nie dostaje. Powtarza zabawę znajdując równowagę łódki przy pomocy małego patyka. Obserwuje płynącą łódkę.

Dariusz G. 6;1    20’ prot. 352

Darek przechadza się po sali, jakby nie wiedział, czym się zająć. Zatrzymuje się w kąciku matematycznym, gdzie między wagami zauważa dwa kawałki kruszywa. Przygląda się im przez chwilę. Bierze do ręki dwa kawałki magnesu. Przygląda się im, łączy razem, potem rozrywa. Tak bawiąc się spaceruje po sali. Nagle mówi do Netki: "Pożycz mi spinkę!". Bierze do ręki wsuwkę, przykłada do magnesu. Przygląda się jej z boku. jak wisi przyczepiona do magnesu. Energicznie podbiega do szuflady stolika, wyciąga z niej spinacz i przykłada do wsuwki. Siada przy stoliku, kładzie na nim magnes, ściąga nim raz wsuwkę, raz spinacz. Biegnie do kącika przyrodniczego. Wyjmuje z niego średniej wielkości gwóźdź, przybliżago do magnesu. Na chwilę chowa magnes do kieszeni i zwalnia się do ubikacji. Szybko wraca. Schyla się do skrzynki skarbów, wyciąga z niej ośkę metalową z jednym kółkiem gumowym, przykłada do magnesu, podnosi do góry i obserwuje, jak się trzyma przytwierdzona. Do boku ośki przyczepia gwóźdź, wsuwkę i spinacz. Idzie do kącika matematycznego i przynosi z niego małą matalową wagę, z pomarańczowymi plastikowymi szalkami oraz jeden odważnik dkg. Wraca do ławy, siada przy niej na ziemi, kładzie odważnik i przyciąga go magnesem. Potem toczy go jedną ręką i w ruchu przyciąga magnesem. Znowu toczy po ławce, przybliża magnes, który zatrzymuje odważnik. Próbuje teraz upuszczać odważnik i łapie go magnesem. Raz się udaje, raz nie. Potem wodzi po ławie raz odważnikiem w stronę magnesu, raz magnesem w stronę odważnika. Po chwili dokłada wszystko na miejsce.

Wszystkie zabawy badawcze zaprezentowane jako drugi etap ich rozwoju charakteryzują się wyższym stopniem myślenia dzieci niż zabawy opisywane w poprzedniej grupie. Częściowo dzieci dokonywały tu odkryć odwołując się do wyobraźni. Na przykład celem działania Mateusza M. prot. 99 było szukanie sposobu na wprawienie w ruch auta bez pomocy rąk. Chłopiec został w pełni usatysfakcjonowany, gdy znalazł ten sposób. Szukając tego sposobu przetwarzał w wyobraźni pewne zamierzenia, a potem je wypróbowywał. W ten sposób odkrył nowy mechanizm.