5213062519

Do swych badań nad zabawą dziecka włączył S. Szunan M. Prze-tacznikową, W. Dynera, E. Franusa, Z. Topińską, którzy stali

się kontynuatorami jego idei.

Teoretycznym zagadnieniom zabawy wiele uwagi poświęca M. Tyszkowa. Autorka wychodząc z założeń budowanej przez siebie koncepcji rozwoju psychicznego jednostki jako procesu stru-kturacji i restrukturacji doświadczenia_juzasadnia rolę zabawy w genezie i samoorganizacji psychiki jednostki w okresie dzieciństwa |72a|.

Próbę opracowania nowej teorii zabawy podjął w ostatnich latach W. Okoń |46a|. Autor mówi, iż:

"...osobliwością zabawy jest równoczesne istnienie dwu kategorii rzeczywistości. Jednej - prawdziwej, z którą dziecko nigdy nie przestaje się liczyó, i drugiej - fikcyjnej, która odpowiada warunkom, jakie potrzebne są dziecku do odgrywania jakiejś roli..."j46a s. 18|.

W. Okoń wszelkiej zabawie przypisuje cechę twórczości, którą traktuje jako wszechstronną działalność dziecka.

Mówiąc o współczesnych poglądach na temat istoty i znaczenia zabaw dla rozwoju i wychowania dziecka, nie można pominąć dążeń Ryszarda Więckowskiego. Autor uważa, że elementem różnicującym poszczególne systemy pracy pedagogicznej w Polsce i wielu krajach świata może być osobisty typ "podejścia pedagogicznego" i wyróżnia trzy różne podejścia eksponowane w teorii i praktyce przedszkolnej, a to: "podejście zadaniowe", "projektowanie okazji edukacyjnych" oraz "podejście sytuacyjne" |73a s. 6|. Analizując poszczególne pojęcia autor opowiada się za trzecim, czyli sytuacjami wychowawczymi o charakterze zabawowym. "...Pedagogiczne podejście sytuacyjne" oparte jest na poznawczej koncepcji rozwijającego się dziecka, a także na adaptacyjnej koncepcji rozwoju osobowości..." |73a s. 7|. Oznacza to, jak wyjaśnia R. Więckowski, "...że rozwój warunkuje »układ tworzący i przetwarzający* informacje. Układem >tworzącym« informacje są w przedszkolu ^sytuacje zabawowe*, zaś »przetwarzającym informacje« - dziecko. Dziecko

22