5213062564

Dziecko podejmuje zabawę nie z obowiązku czy przymusujlecz z własnej woli. Tę cechę zabawy wyeksponował już w swych poglądach K. Uszyóski. Wyraził on opinię, że zabawy wymyślone przez dorosłych a nie stworzone przez dzieci mają charakter czegoś sztucznego. Zabawa traci cały swój sens, gdy przestaje byó wolną działalnością dziecka (za W. Bobrowska-Nowak, 2 s.

422-423).

Cechę przyjemności wyróżnia w swej definicji również Ch. Buhler, mówiąc    definiujemy więc zabawę jako ruch

zmierzający intencjonalnie do przyjemności płynącej z opanowania. . . " | 4 s . 91 | .

E. Hurlock jeszcze wyraźniej eksponuje cechę przyjemności w definicji zabawy odnosząc ten termin do ”... każdej czynności podjętej dla przyjemności, lecz bez względu na koricowy rezultat. Jednostka bawi się dobrowolnie, bez przymusu z zewnątrz, a celem zabawy jest tylko rozrywka...” |12 s. 41|.

S. Szuman rozpatruje zabawę z różnych punktów widzenia. M.in. charakteryzuje ją jako czynność zabarwioną przyjemnym przeżyciem

"...Dziecko bawi się oddając się przyjemności bawienia się. Przyjemność, jaką bawienie się sprawia dziecku, jest ważnym motywem skłaniającym je do podejmowania tej czynności i potrzymującym ją..." 133 s. 11 |.

Cechę przyjemności znajdujemy również w definicji zabawy W. Okonia. Według niego "...zabawa to działalność wykonywana dla przyjemności, którą sama sprawia..." |19 s. 358|, a nowsza definicja autora brzmi:

"zabawa jest działaniem wykonywanym dla własnej przyjemności, a opartym na udziale wyobraźni, tworzącej nową rzeczywistość..." |20a 8. 44| .

Cytowani autorzy określają zabawę jako działanie swobodne. Uważają ponadto, że głównym motywem podejmowania zabawy jest przyjemność, jaką sprawia ona każdemu dziecku. Ten, pozbawiony przymusu, charakter zabawy wyraża się tym, że dziecko wybiera dowolny rodzaj zabaw. Z własnej woli podejmuje także