Wypełnienie tomów „Archeionu” tak bogatą i różnorodną treścią było zasługą wielu autorów, lecz profil i charakter pisma kształtowali jego kolejni redaktorzy. Byli to: w latach międzywojennych — jego założyciel Stanisław Ptaszycki oraz Witold Suchodolski i Wincenty Łopaciński, po II wojnie zaś ponownie Witold Suchodolski i Piotr Bańkowski, Rafał Gerber, ponownie Piotr Bańkowski, Stefan K. Kuczyński, Tadeusz Walichnowski, Maria Koczerska, Bolesław Woszczyński i ponownie Stefan K. Kuczyński. Szczególna zasługa przypada tu Profesorowi Piotrowi Bańkowskiemu, który z wielkim oddaniem i poświęceniem przez ponad ćwierć wieku redagował czasopismo i wypracował jego kształt merytoryczny, który dobrze wytrzymał próbę czasu i w głównym zarysie przetrwał do dzisiaj. Z uznaniem należy też wspomnieć o kolejnych sekretarzach Redakcji, a zwłaszcza o Paniach: Eugenii Brańskiej i Izabelli Rdzanek, które włożyły wiele pracy w nadanie ostatecznej formy dziesiątkom tomów pisma.
Przez wiele lat „Archeion” był jedynym polskim czasopismem archiwalnym, potem jednym z nielicznych, dzisiaj zaś jest jednym z kilkunastu krajowych periodyków poświęconych sprawom archiwalnym. Powołany jako organ centralnego zarządu archiwów państwowych, „Archeion” nadal nim pozostaje, zachował też rangę czołowego polskiego pisma archiwalnego. Zaliczany jest również do najpoważniejszych specjalistycznych czasopism archiwalnych na świecie.
Toteż zamykając pierwszą setkę tomów, należy życzyć Jubilatowi, także wszystkim jego autorom, współpracownikom, przyjaciołom i czytelnikom „Archeionu ”, całemu środowisku archiwistów polskich, aby pismo to jeszcze długo — przez następnych sto tomów, i dłużej — coraz lepiej spełniało swe cele i zadania. I aby czyniło to jak dotąd dla dobra naszych archiwów i powierzonych im zasobów, dla dalszego rozwoju nauki archiwistycznej oraz dla pożytku i satysfakcji archiwistów polskich.
Stefan K. Kuczyński, Redaktor naczelny „Archeionu”