5167289644

154 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO Nr 1/1952

Badania*

nad zwiększeniem wydajności przy produkcji penicyliny

W dalszym ciągu penicylina jest przedmiotem licznych badań. Przy studiach nad metabolizmem Peni-cillium chrysogenum Q 176, odmiany otrzymanej przez naświetlanie promieniami ultrafioletowymi, stwierdzono, że maksymalna wydajność penicyliny występuje wśród warunków, które pozwalają na swobodny rozwój pleśni. Używano pożywki typu syntetycznego, w której skład wchodziły węglowodany, octany, mleczany i sole amonowe. Optimum pH dla rozwoju pleśni było 6,8; dla tworzenia penicyliny 7,3. Czynnikiem, oddziaływającym na przebieg fermentacji, był rodzaj węglowodanu. Przez mieszanie w stosunku 1 :3 glukozy, która jest zużywana przez pleśń szybko, z laktozą, zużywaną wolniej, stworzono warunki dogodne do rozwoju pleśni i wytwarzania przez nią penicyliny.

W czasie fermentacji glukozy jony amonowe są szybko zużywane; proces ten zwalnia się, gdy dodaje się laktozę. Szybkie zużycie jonu amonowego powoduje spadek pH, co utrudnia tworzenie penicyliny. Spadkowi pH można zapobiec przez dodanie substancji łatwo fermentującej, a zużywanej z taką samą szybkością, co jon amonowy. Warunkom tym odpowiadają octany, z tą tylko różnicą, że są zużywane szybko w czasie fermentacji laktozy. Mleczany poprawiają tę sytuację, gdyż są zużywane wolniej w czasie tworzenia penicyliny i można je stosować dla zapobieżenia stratom w octanach. Przy takiej pożywce otrzymano 300 jedn. w 1 ml, a przy dodaniu pożywki z kukurydzy (corn steep) 500 do 700 jedn. w 1 ml pożywki.

Ciekawym aspektem produkcji penicyliny jest dodawanie do pożywek prekursorów penicyliny i wpływanie w ten sposób na wydajność produkcji. W czasie fermentacji penicylinowej badano wpływ na jej przebieg dodawania kwasu fenylo-octowego, produktu degradacji penicyliny G. Koncentracje kwasu fenylo-octowego, jego estrów lub soli wynosiły od 0,005 g do 0,5 g na 100 ml pożywki przy pH 4,6 do pH 8,0. Przyczyniło się to znacznie do podniesienia wydajności penicyliny. Te pomyślne wyniki skłoniły do podjęcia badań innych związków, których można by użyć do tego samego celu. -Wszystkie te związk^: są pochodnymi penicylin, głównie penicyliny G Również beta-fenylo-etylo-amina dawała znaczny wzrost wydajności penicyliny. Najlepsze wynik otrzymano, gdy dodawano 0,1 do 0,15% kwasu fe~ nylo-octowego w przerwach 12-godzinnych. Przy tej technice otrzymywano głównie penicylinę G (892 jedn. na 1 ml przy pożywce kukurydzianej „corn steep"). Najdogodniejsze pH dla tworzenia penicyliny przy tym prekursorze było 7,6 do 7,9.

Stosowano również proces, przy którym używano pożywki „corn steep", zawierającej azotan sodowy dodając w czasie fermentacji coraz większych ilości roztworu glukozy. Przy procesie tym co pewien czas odciągano w czasie fermentacji pożywkę i zastępowano ją świeżą.

. W innym procesie zastosowano metodę głębinową z mieszaniem i wprowadzaniem powietrza. Przy metodzie tej używano pożywek z glukozą lub laktozą, soli nieorganicznych i pożywki „corn steep“. Temperatura rozwoju pleśni wynosiła 23—25°, czas inkubacji trwał od 2 do 7 dni.

W innej powietrznej metodzie głębinowej używano mączki z nasion bawełny, gliceryny lub laktozy, soli nieorganicznych, jak azotan sodowy, węglan wapnia, fosforan amonowy, siarczan magnezowy i siarczan cynkowy. Jako prekursora penicyliny użyto fenylo-acetylo-etanolo-aminy. Jako środka zapobiegającego tworzeniu się piany używano oksazoliny, a do usuwania zanieczyszczeń stosowano dwutlenek chloru. Powietrze do pożywek wprowadzano jednostajnie, odciągając ustawicznie część pożywki z fer-mentora i zwracając wymieszaną z powietrzem pożywkę stycznie do masy pożywki w fermentorze, aby zapobiec burzliwemu mieszaniu, (wich)

Wieczny grafion

Zgłoszenie, którego dokonał Mirosław Nowak, kreślarz z pracowni kreślarskiej Zakładów CSD w Li-bercu, oznacza całkowity przewrót w sposobie użycia grafionu.

W nowym rozwiązaniu odpada główna wada dotychczasowych grafionów, mianowicie ustawiczne przerywanie pracy i kłopotliwe nanoszenie tuszu między ostrza grafionu.

Rys. 1. Kreślenie wiecznym grafionem. Obok na prawo cztery możliwości użycia wiecznego grafionu przez wymianę

ostrza.

Zgłoszony grafion oprócz tej zalety, że można kreślić nim bez przerwy (podobnie jak ołówkiem), posiada jeszcze inne dodatnie strony. Można go mianowicie użyć po nasadzeniu odpowiedniego ostrza w charakterze: 1) grafionu do kreśleń, 2) pióra do pisania tuszem, 3) pióra redisowego, 4) pióra do szablonów (różnej wielkości).

Rys. 2. Ogólny widok wiecznego grafionu.

Powyższe 4 podstawowe czynności w pracy kreślarzy wykonuje zgłoszony grafion w praktyce już dwa lata ku całkowitemu zadowoleniu projektodawcy. Obecnie znajduje się on w stadium prób w innych zainteresowanych zakładach, które mają ocenić znaczenie powszechnego wprowadzenia tego grafionu w kreślarniach i rozważyć zagadnienie masowej jego produkcji. Grafionem tym zainteresowała się obok innych użytkowników również zagranica, przy czym wielu techników i studentów czeka nań z niecierpliwością.

(,£lepsovatel a Vynalezce^u nr 13, 1951 r., str. 390)