5167289583

'98 WIADOMOŚCI-'URZĘDU. PATENTOWEGO Nr 1/1952

do tego celu, są zbyt kosztowne, aby mogły być zain-jstalowane nawet w małych zakładach pracy. Płaskie jmałe podstawki, kładzione na jezdni lub na podłodze ihali fabrycznej, umożliwiają wjechanie na nie samochodu i bezpośrednie odczytanie wagi.

Do robót blacharskich skonstruowano specjalne nożyce, zaopatrzone w ostrza wykonane z płytek twardych stopów. Nożyce te znalazły powszechne zastosowanie.

W konstrukcji stempli, matryc i prowadników do iwytłaczania blachy zastosowano płytki z twardych* stopów. Tak wykonane narzędzia wytrzymują wielokrotnie dłuższy okres czasu pracy niż normalnie wykonane ze stali węglistej.

-Aby zaoszczędzić znacznych ilości blachy, używanej dotychczas do produkcji trzonów oprawek do żarówek, trzonki te wykonano z prasowanej ceramiki, a następnie na płaszczyznach mających przewodzić prąd elektryczny pokryto je cienką warstwą przewodzącą, nałożoną metodą metalizacji natryskowej.

W dzwonkach elektrycznych sam dzwonek wykonywany był z metali i dla ochrony przed rdzą nikło-

i •    ^#    •    •

1 *

WERNER NESKE (NRD) wany lub chromowany. Dzwonek taki, wykonany ze szkła, wydaje również miły głos i nie ulega pęknięciu wskutek uderzeń młoteczka. _

Przemysł drzewny pokazał' nową konstrukcję krzesła, wykonanego wyłącznie ze sklejki drzewnej. Oparcie, siedzenie i nogi, wykonane z klejonych odpadków sklejkowych i pokryte tylko jedną warstwą forniru, sprawiają bardzo dobre wrażenie i pozwalają na racjonalne wykorzystanie odpadków produkcyjnych.

Posypywanie piaskiem oblodzonych jezdni wymagało wiele czasu i odbywało się najczęściej ręcznie. Obecnie skonstruowano specjalną maszynę, która umieszczona w tylnej części samochodu ciężarowego, rozsypuje piasek na zasadzie działania siły odśrodkowej, pozwalając jednak na regulację szerokości rozsypu w zależności od szerokości jezdni.

*    *    v

Fakt, że w Niemieckiej Republice Demokratycznej w roku 1951 na jeden złożony wniosek racjonalizatorski przypadało 13 pracowników, . świadczy, ż6 ruch wynalazczości znajduje się tam w pełni rozwoju.

INTELIGENCJA TECHNICZNA A WYNALAZCZOŚĆ ZAKŁADOWA''

Przy wykonywaniu planu pięcioletniego inteligen- j cja techniczna, jako sprzymierzeniec warstwy robotniczej, ma wielkie zadania do spełnienia. W dziedzinie zakładowej wynalazczości i racjonalizacji inteligencja techniczna może przyczyniać się w niemałej mierze do wykonania i przekroczenia planu-pięciolet-niego, jeżeli będzie dokonywała coraz liczniejszych i lepszych pomysłów, nowych konstrukcji i wynalazków, przez co starania naszej klasy robotniczej o podniesienie wydajności pracy, polepszenie jakości i obniżenie kosztów własnych doznają skutecznej pomocy i wsparcia.

Dotychczas nie wszędzie niestety zrozumiano, że należy pobudzać inteligencję techniczną do współpracy w zakresie wynalazczości i racjonalizacji, ponieważ częstokroć w przedsiębiorstwach, zjednoczeniach i jednostkach administracyjnych istnieje wielka nieznajomość, albo nawet błędne wyobrażenie co do udziału techników i inżynierów w korzyściach, jakie wynikają dla przedsiębiorstwa ze stosowania ich wynalazków lub pomysłów racjonalizatorskich. Okazuje się to stale zarówno przy wykorzystywaniu pozaza-kładowych pomysłów racjonalizatorskich, zgłoszonych w Urzędzie Wynalazczości i Spraw Patentowych Niemieckiej Republiki Demokratycznej, jak i przy pomysłach wewnątrzzakładowych, wykorzystywanych w ramach przedsiębiorstw i zjednoczeń. Mimo aktywności, wyrosłej pomyślnie w zakresie wynalazczości i racjonalizacji, należy stwierdzić krytycznie, że w szeregach racjonalizatorów oraz aktywistów wynalazczości i racjonalizacji jeszcze zbyt mało znajduje się członków inteligencji technicznej.

W licznych przedsiębiorstwach i zjednoczeniach referenci racjonalizacji, zakładowe, komórki planowa-

^ł) W tekście niem.: „Die technische Intelligenz und das betriebliche Erfindungs- und Vorschlagswesen“. — Red.

nia oraz zakładowe kierownictwa związkowe nie nauczyły się jeszcze zjednywać należycie i mobilizować inteligencji technicznej przez propagowanie wynalazczości i racjonalizacji, przez odpowiednie współzawodnictwo, jak również przez dokładne ustalanie wysokości wynagrodzenia za zastosowane ulepszenia i wynalazki.

Ponadto na posiedzeniach zakładowych komórek planowania, na których są omawiane zgłoszone pomysły, popełnia się często błąd, traktując pomysły kolegów na kierowniczych stanowiskach oraz pomysły konstruktorów jako nie podlegające wynagrodzeniu, albo podlegające wynagrodzeniu tylko w bardzo małym stopniu. Osoby oceniające w komórkach planowania, a także niektórzy dyrektorzy i kierownicy przedsiębiorstw reprezentują często pogląd,. że jeżeli twórcy pomysłów ulepszających zajmują stanowiska kierownicze lub należą 'do inteligencji technicznej, to są oczywiście obowiązani współpracować w dziedzinie racjonalizacji i nie mają żadnego uprawnienia do osobnego wynagrodzenia za zrealizowane pomysły. Liczba tych, co tak myślą, nie jest mała, a powiększa się jeszcze o tych. twórców, znajdujących, się na kierowniczych stanowiskach,- którzy zgłaszając ważne pomysły, rezygnują z wynagrodzenia. Jest to wszelako zapatrywanie błędne i prowadzi do tego, że inteligencja w przedsiębiorstwach ocenia siebie ogólnie, niewłaściwie i czuje się upośledzona. Następstwem jest bierna postawa wielu techników i inżynierów wobec zagadnień racjonalizacji, chociaż właśnie ci ludzie mieliby wiele do powiedzenia.

Jest więc rzeczą konieczną, aby pracownicy związkowi, referenci wynalazczości i racjonalizacji, kierownicy przedsiębiorstw i warsztatów pozbyli się swych starych, już od dawna przebrzmiałych • poglądów