5167289646

156 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO Nr 1/1952

związkowych nie przystąpi do tekstów londyńskich. Musimy więc skierować ponownie do Administracji i do kół zainteresowanych w opieszałych krajach usilną prośbę, aby starały się osiągnąć to, iżby Rządy ich przystąpiły do Akt*w londyńskich, pomijając, o ile zachodzi potrzeba, etap haski.

Związek ograniczony czasowy, utworzony Porozumieniem Neuchatelskim, powiększył się na skutek przystąpienia Państwa Izrael, o. czym powiadomiliśmy, ze skutkiem .od dnia 24 marca 1950 r. Liczba umawiających się krajów wzrosła wszelako z 31 na 33, ponieważ Republika Stanów Zjednoczonych Indonezji figuruje tam odtąd jako kraj niezależny.

Nie podaliśmy już więcej w numerze grudniowym z 1950 r. streszczenia nadzwyczajnych aktów prawnych, wydanych ze względu na następstwa wojny, o których otrzymaliśmy wiadomość w ciągu roku. Dokumentacja nie była dość obfita, aby uzasadnić tę pracę. Odsyłamy przeto do Listy dokumentów urzędowych, załączonej do wymienionego numeru, w której normy prawne, wydane z powodu stanu wojennego, są oddzielone od ustawodawstwa zwykłego, oraz przypominamy o tekstach, podanych na początku części legislacyjnej styczniowego numeru „La Propriite Industrielle“ z 1951 r.

Opublikowaliśmy tylko jedną umotcę wielostronną: Umowę Genewską z dnia 12 sierpnia 1949 r. w sprawie poprawienia losu rannych i chorych w siłach zbrojnych na polu bitwy 10). Ograniczyliśmy się oczywiście do przepisów, dotyczących używania godła i nazwy Czerwonego Krzyża oraz herbu Konfederacji Szwajcarskiej. Należy w każdym bądź razie przypomnieć w tym miejscu o otwarciu Międzynarodowego Instytutu Patentowego, którego siedziba znajduje się w Hadze 17), o zamknięciu Biura w Hawanie *8) i o kilku nowych szczegółach w przedmiocie Układu Londyńskiego z dnia 27 lipca 1946 r. o patentach, które należały do Niemców ¹⁹).

Zakomunikowano nam dziewięć umów dwustronnych Tylko jedna dotyczy następstw wojny: układ zawarty dni; 1 lipca 1950 r. między Danią i Włochami w sprawie przedłużenia czasokresu trwania patentów 20). Wszystkie inn: mają na uwadze stosunki zwykle. Niemcy zawarły: z Pakistanem tymczasowy traktat handlowy (bez daty), z któregc przedrukowaliśmy postanowienia dotyczące własności przemysłowej 2i); _z Portugalią traktat handlowy i żeglugowy (z dnia 24 sierpnia 1950 r.), który dotyczy m. in. nazw pochodzenia²²). Chile związało się: z Belgią przez wymiair not (z dnia 10 i 11 lutego 1947 r.) w sprawie wzajemnej ochrony znaków 23); z Luksemburgiem porozumieniem tęgi samego rodzaju z dnia 16 lutego 1950 r.'⁴). Francja wymieniła rozmaite noty z Włochami w sprawie własności przemysłowej i nazw pochodzenia²⁵); zawarła ona z Sarą umowę, o której mówiliśmy powyżej 26). Grecja i Liban zamieściły w swym traktacie konsularnym, żeglugowym i fundacyjnym (z dnia 6 października 1948 r.) postanowienia dotyczące własności przemysłowej27). Włochy zawarły z San Marino umowę o przyjaźni i dobrym sąsiedztwie (z dnia 31 marca 1939 r.) 28), która zastępuje umowę z dnia 28 czerwca

16) Patrz „La Proprićtć Industrielle^,t z 1950 r., str. 97. ii) Tamże, str. 146.

18) Tamże, str. 116.

18) Tamże, str. 95.

2°) Tamże, str. 175.

21)    Tamże, str. 156.

22)    Tamże, str. 246.

23)    Tamże, str. 233.

24)    Tamże, str. 156.

2*) Tamże, str. 109, 246.

20) Tamże, str. 128, 238.

27)    Tamże, str. 66.

28)    Tamże, str. 13.

1897 r. 20) i zawiera postanowienia w sprawie własności przemysłowej.

Odbyły się następujące kongresy i zgromadzenia, o których mówiliśmy: w zakresie międzynarodowym — Kongres A.I.P.P.I., odbyty w Paryżu w dniach od 29 maja do 3 czerwca 1950 r., o którym obszernie poinformowaliśmy naszych czytelników³⁰); Konferencja Międzynarodowej Ligi do Zwalczania Nieuczciwej Konkurencji (Salzburg, 19 i 20 maja 1950 r.)³¹) i zgromadzenie paryskie (26 i 27 maja 1950 r.), Komisji C.C.I. Międzynarodowej Ochrony Własności Przemysłowej ³²); w zakresie krajowym — zgromadzenie ogólne Niemieckiego Stowarzyszenia Ochrony Własności Przemysłowej (Kolonia, 3 lutego 1950 r.)³³).

* • +

Przed przystąpieniem do podania szczegółów, dotyczących Służby międzynarodowej rejestracji znaków, należy zaznaczyć, że dnia 6 listopada 1950 r. zarejestrowaliśmy stopięć-dziesięciotysięczny znak³*). Potrzeba było czterdziestu pięciu lat do uzyskania stu tysięcy znaków ³³R wystarczyło dwunastu lat, aby być w połowie drogi do dwustu tysięcy. Rytm ulega przyśpieszeniu. Rok 1950 ustanowił również nasz rekord od początku istnienia. Zarejestrowaliśmy 6309 znaków ³°), tj. o 328 więcej niż w r. 1948, który był naszym najlepszym rokiem, i o 1508 więcej niż w r. 1949, z którego — trzeba powiedzieć — mimo spadku zarejestrowań możemy być zadowoleni. Wspaniały wynik sprawozdawczy za r. 1950 zawdzięcza się oczywiście głównie wielkiej liczbie przedłużeń ochrony znaków niemieckich, nie załatwianych od czasu, kiedy Patentamt zaprzestał działalności. Nie możemy przeto opierać się w widokach na przyszłość na tak wysokich liczbach. Jest jednak prawdopodobne, że jeżeli nic nie stanie na przeszkodzie przedłużaniu spraw³⁷), pozostaniemy na poziomie wystarczającym.

Silne powiększenie rejestracji daje nam oczywiście postęp w zgłoszeniach pochodzących z większości krajów (13 na 19 38), ubytek zaledwie w 5 ³⁹) i status quo przy braku zgłoszeń w Rumunii (0 : 0).

Pięć krajów zachowuje pozycję, jaką przyznaliśmy im na r. 1949 według liczby ich zgłoszeń. Francja zachowuje pierwsze miejsce, "chociaż cofa się (1557 zgłoszeń w r. 1950 wobec 1651 w r. 1949). Natomiast Szwajcaria (906; 700), Hiszpania (206; 171), Luksemburg (26; 14) i Strefa Tan-geru (10; 9) są zawsze odpowiednio na trzeciej, ósmej, trzynastej i piętnastej pozycji, pomimo że liczba zgłoszeń

29)    Patrz „La Proprićtć Industrielle" z 1931 r., str. 92.

³⁰)    Tamże z 1950 r., str. 70, 130.

31)    Tamże, str. 163.

32)    Tamże, str. 143.

33)    Tamże, str. 163.

34)    Chodzi o znak francusko-szwajcarski do oznaczania win, win musujących, jabłeczników, piwa, alkoholu, wódek, likierów i różnych trunków, którego główną częścią składową jest chorągiew w kolorze niebieskim, czerwonym, czarnym lub złotym.

35)    Patrz „La Proprićtć Industrielle“ z 1938 r., str. 226.

3°) z tego 377 w kolorach (w r. 1949 — 236).

37)    Ponieważ płatności zagraniczne są poddane w wielu krajach autoryzacji, komplikacje powinny się zmniejszyć. W r. 1950 mieliśmy jeszcze wiele do pisania z powodu przeszkód co do wolności dewizowej. Powiększyła się również korespondencja załatwiana przez Służbę. Bardzo powiększyła się również ogólna liczba pism, wysianych i otrzymanych przez nasze Biura Połączone.

38)    Mianowicie w porządku zmniejszającej się wagi powiększenia: Niemcy, Szwajcaria, Holandia, Hiszpania, Maroko (Strefa francuska). Belgia, Włochy, Luksemburg, Liechtenstein (Księstwo), Turcja oraz ex aeąuo Węgry, Tan-ger (Strefa) i Jugosławia (o 1 zgłoszenie więcej w r. 1950 niż w r. 1949).

39)    Mianowicie w porządku wzrastającego ubytku: Tunis, Portugalia, Francja, Austria, Czechosłowacja.