5167289629

140 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO Nr 1/1952

powiednio do tego będzie inny również kierunek obrotu wału prowadzonego.

Jest rzeczą zrozumiałą, że taki sam schemat może być urzeczywistniony i na prąd stały. W tym przypadku np. uzwojenie rozrządzające może być włączone w przekątną schematu mostkowego i kierunek prądu będzie w nim ulegał zmianie w zależności od stosunku boków mostku. W innym wykonaniu takiego schematu uzwojenie rozrządzające jest zasilane prądem zmiennym z wtórnego uzwojenia transformatora wyjściowego przeciwsobnego lampowego wzmacniacza, pracującego w układzie z odcinaniem. Uzwojenie domagnesowywania dławika nasycenia jest włączone szeregowo do baterii anodowej wzmacniacza. Jak wiadomo, przy pracy takiego wzmacniacza prąd źródła anodowego zasilania nie zawiera zmiennej składowej i wzrasta przy zjawianiu się napięcia na siatce. W ten sposób przy daniu na siatkę napięcia rozrządczego dławik zostaje do-magnesowany, a uzwojenie rozrządzające sprzęgła otrzyma zmienne napięcie odpowiedniej fazy.

W tym krótkim przeglądzie postarano się pokazać niektóre z możliwości sprzęgieł elektromagnetycznych i zadania, rozwiązywane z ich pomocą. Należy zaznaczyć, że wytwarzaniem takich sprzęgieł zajmują się w Związku Radzieckim oddzielne organizacje tylko na własne potrzeby. Zdaje się, że byłoby całkowicie na czasie postawić zagadnienie zorganizowania wyrobu takich sprzęgieł jako wyrobów standardowych w zakładach wyspecjalizowanych. Niewątpliwie, że przy tak szybko rosnącej automatyzacji przemysłu ZSRR potrzeba takiego elementu automatyki, stosunkowo prostego i posiadającego takie szerokie możliwości, jak sprzęgło elektromagnetyczne, jest ! bardzo duża. Powstanie zakładu wyspecjalizowanego pozwoli na dużo szersze zastosowanie sprzęgieł elek- ! tromagnetycznych we wszelkich konstrukcjach i umożliwi w sposób bardziej pełny wykorzystać doświadczenie, zdobyte przez oddzielne organizacje.

Załącznik. Określenie czasu rozpędu pędni przy wzięciu pod uwagę zmiany momentu sprzęgła.

Założono, że charakterystyka silnika ma postić M_d = As, gdzie s — poślizg. Oznaczono Mj — moment oporów statycznych prowadzącej części pędni (w rzeczywistości moment biegu luzem silnika); J₁ — moment bezwładności prowadzącej części pędni; — prędkość synchroniczna silni-

r

ka; Af_r = M₀-(l — e r) — moment, przenoszony przez sprzęgło. W tym wyrażeniu stała M_Q = C. <]>² odpowiada nominalnemu momentowi sprzęgła.

Przyjęty kształt charakterystyki silnika — liniowa zależność momentu od poślizgu — odpowiada silnikowi asynchronicznemu lub bocznikowemu. Inny kształt zależności skomplikuje matematyczną stronę rozwiązania. Jednocześnie te dwa typy silników są przeważającymi w pędniach.

Zaznacza się, że

części prowadzącej. Wówczas

JA

A

= Tk jest stałą elektromechaniczną

ds , _s _ _M|_ , di Tk J,o>, ' To równanie całkuje się łatwo

7).

M

Stałą C określa się z warunku, że przy t = t* 5 = —1

A

ponieważ od chwili włączenia uzwojenia sprzęgła do zetknięcia się powierzchni ciernych przechodzi czas t‘₀. Do chwili t = t‘₀ poślizg silnika określa się tylko momentem M_y Wówczas

--•    --i’.

_c _    1 2e ^T _ e ^T__M, T_k\

M. \ J___1_    _1___2_    M₀ /.

T_k    T    Tk    T

. G’becnie zostanie podane równanie ruchu części prowadzonej:

₌ M_a — M (1 — e ⁷ )^a

dt    J>.

skąd

iMoTe

JL

I , Mo Te

- 2

t_

T

2

+c, (4)

Można napisać równanie ruchu: dla silnika

Mi = (M, + M_t) — M. —

di

dla części prowadzonej

M_t - M. — Ąoi, —

dt

(1)

(2)

W drugim równaniu A/₂, J., s' oznaczają odpowiednio moment oporów, moment bezwładności i poślizg części prowadzonej.

Równanie (1) można przepijać w postaci:

T

Przy t = t*₀, s' = 1 do chwili sprzężenia część prowadzona jest nieruchoma, skąd

Rozwiązując łącznie równania (3) i (4) można określić wartość t. przy której s = s‘, a więc nastąpi całkowite sprzężenie. Analityczne rozwiązanie tego systemu równań nie jest możliwe i należy rozwiązać go wykreślnie.

Jeżeli zetknięcie powierzchni ciernych następuje przy strumieniu prawie równym ustalonemu⁷), zadanie może być uproszczone.

As _ .A/,

Mo (1 — c

⁷) To jest możliwe albo przy forsowaniu sprzęgła, albo przy małym zapasie siły magnetomotorycznej, kiedy pierwszy okres — ruch zwory — trwa długo.