5167289657

166

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

Nr 1/1952

tego składnika. Składniki można wydzielać drogą przeskoku przez skład, odpowiadający mieszaninie eutektycz-nej, stosując dla każdego z nich inny rozpuszczalnik.

Sposób według wynalazku zastosowanego do rozdzielania mieszaniny kwasu nikotynowego i izonikotynowego. Jak stwierdzono, kwas nikotynowy krystalizuje szybciej od kwasu izonikotynowego, natomiast roztwory kwasu nikotynowego ulegają szczególnie łatwo przechłodzcniu. Z 635 g mieszaniny o składz^:e 86% kwasu nikotynowego i 14% kwasu izonikotynowego uzyskano, stosując sposób według wynalazku, przez krystalizację raz z wody, a drugi raz z alkoholu, 413 g prawie czystych składników oraz pozostałą mieszaninę o składzie zbliżonym do mieszaniny wyjściowej.

Paleni nr 34938 (ki. 24g. 4/01)

Główny Instytut Mechaniki uzyskał patent na sposób oczyszczania powierzchni ogrzewalnych kotła od strony paleniska. Nalot, tworzący się na powierzchniach ogrzewalnych kotła, pochodzący z produktów spalania paliw, usuwano dotychczas przez wprowadzanie do komór paleniskowych, po oziębieniu kotła, np. pary wodnej lub pary wodnej z amoniakiem. Sposób według wynalazku w porównaniu do sposobów znanych jest tańszy, skuteczniejszy i łatw^;ejszy do przeprowadzenia. Polega na jednoczesnym wprowadzeniu do nieoziębionej komory paleniskowej kotła pary wodnej, amoniaku lub par związków amonowych i siarkowodoru. Przy takim traktowaniu wszystkie składniki nalotu zostają przeprowadzone w substancje rozpuszczalne w wodzie, tak że bezpośrednio po zaprzestaniu parowama można spłukać cały nalot wodą gorącą, a następnie zimną.

Paleni nr 34939 (kl. 81e, 10)

Ryszard Machowski uzyskał patent na podstawkę z wałkami obrotowymi do podpierania wklęsłych taśm przenośnikowych. Stosowane dotychczas podstawki do podpierania wklęsłych taśm przenośnikowych składają się z co najmniej trzech wałków, z których każdy osadzony jest w ramie na osobnej ośce, odpowiednio pochylonej i zaopatrzonej w łożyska kulkowe. Wykonanie takie jest dość kosztowne i wymaga żmudnych zabiegów.

Krzyże niwelacyjne

Socjalistyczna gospodarka lasami wymaga utworzenia właściwego systemu sieci dróg leśnych. Obok budowy nowych dróg należy naprawiać i utrzymywać w należytym istanie drogi istniejące. Aby mogły jeździć po nich bez przeszkód pojazdy mechaniczne z ładunkami, należy utwardzić ich podłoże oraz wyrównać je kierunkowo i powierzchniowo.

Do wyrównywania powierzchniowego służą krzyże brukarskie, w których (według pomysłu Mirosława Hajka) wprowadzono następujące ulepszenie.

Aby w celu określenia wielkości wybrzuszenia lub wgłębienia terenu nie trzeba było uciekać się do stosowania oprócz stałego pośredniego krzyża jeszcze dodatkowej miarki (listwy mierniczej), nadano pionowej części tego krzyża długość 1.5 do 2 m. zaopatrując ją jednocześnie w podziałkę centymetrową (skalę).

Na wysokości 1 m, tj. na wysokości wierzchołków krzvży skrajnych, znajduje sie punkt zerowy skali, w dół od niego — obszar ujemnych wartości, odoo-wiadajacvch wybrzuszeniom terenu, w górę zaś — obszar dodatnich wartości, odpowiadających wpłcbie-niorn    Ponr7pP7ne    kr7v>a norównawcze-

go jest ruchome, przy czvm do ustalenia ic^o położenia na części pionowej służy nakrętka motylkowa.

Podstawka z wałkami obrotowymi według wynalazku nie pos^;ada łożysk kulkowych i skonstruowana jest tak, że dwa zwrócone do siebie końce wałków są połączono za pomocą obracających się z nimi złączy przegubowych, wskutek czego wszystkie wałki jednej podstawki tworzą jednolity układ, zawieszony swobodnie między dźwigającymi końce tego układu ściankami krańcowymi ramki, odpowiednio wygiętymi ku górze. Takie złącza przegubowe mogą stanowić np. pokazane na rysunku sztywne sworznie 5, zaopatrzone na końcach w półkoliste nasadki 6. Nasadki te opierają się swą powierzchnią kulistą o ścianki końcowe 7 wałków 2, 3, 4, przy czym obrzeże dokoła otworów w ściankach 7 jest ukształtowane kulisto, odpowiednio do powierzchni nasadek 6. Wolne końce krańcowych wałków zespołu osadzone są przegubowo w odpowiednich krańcowych ściankach 1“ ramki 1.

Zakłada się, że oś drogi jest wytyczona, a na dwóch określonych punktach krańcowych danego jej odcinka ustawione są stałe krzyże, oznaczone odpowiednią barwą i posiadające 1 m wysokości.

Krzyż pośredni z przesuwnym ramieniem poziomym ustawia się przy pierwszej tyczce, znajdującej się np. w dole o głębokości- 0,5 m. Przesuwne ramię podnosimy z poziomu zerowego na wysokość, odpowiadającą wierzchołkom obu krzyży skrajnych i na skali, umieszczonej na części pionowej, odczytujemy odnośną liczbę, w danym przypadku 50 cm, co oznacza wgłębienie półmetrowe. Wynik ten zapiszemy na wspomnianej tyczce, wbitej w ziemię. W przypadku wybrzuszeń terenu postępujemy odwrotnie.

(„Zlepsovatel a yynalezce", nr 10/1951, str. 293)