5282745569

Rozdział 1

1.1. Metaanaliza testów diagnostycznych

Testy subiektywne:

•    inspekcja wizualna,

•    badanie FOTI lub DIFOTI,

•    rentgenodiagnostyka,

•    radiografia cyfrowa.

Testy obiektywne:

•    badanie przewodnictwa elektrycznego (ECM),

•    tomografia komputerowa,

•    fluorescencja pod wpływem światła lasera,

•    QLF.

1.2. Inspekcja wizualna

W celu prawidłowego rozpoznania zmian i ich rozmiaru posługujemy się różnymi testami diagnostycznymi. Większość z nich to konwencjonalne badania o bardzo wysokiej specyficzności i niskiej czułości. Skuteczność diagnostyczna jest niezadowalająca, jesteśmy w stanie prawidłowo ocenić zdrowe tkanki twarde zęba w 87-93% przypadków, za to prawidłowa ocena chorych tkanek nie jest jeszcze na odpowiednim poziomie. Nadal najbardziej powszechnym testem diagnostycznym jest stosowanie lusterka i zgłębnika, którymi oceniamy stan tkanek, rejestrując ich barwę, gładkość, przezierność i opalizację. Są to testy subiektywne, stąd prawidłowa ocena chorych i zdrowych tkanek zależą w dużej mierze od doświadczenia badającego, prawidłowo przeprowadzonej metody, jak i jakości użytego sprzętu i instrumentarium.

Biorąc pod uwagę niedostateczną zdolność diagnostyczną tradycyjnego zgłębnikowania, nawet przy niewielkim nacisku instrumentu, dochodziło do jatrogennego uszkodzenia rozluźnionej, zdemineralizowanej powierzchni szkliwa. Jest to najszybszy sposób przejścia zmiany całkowicie odwracalnej w nieodwracalną wskutek jatrogennego działania zgłębnika. Badanie to jest krytycznie oceniane i nie zalecane. Podczas „zgłębnikowania” dochodzi również do transferu mikroorganizmów z jednej badanej powierzchni na drugą. Obecnie do badania wizualnego zaleca się użycie strzykawki wodno-powietrznej. Czułość testu -12% przy zamkniętej powierzchni szkliwa wzrasta po powstaniu ubytku próchnicowego.

Ryc. 1.2. Uszkodzenie zdemoralizowanego szkliwa ostro zakończonym zgłębnikiem - powstanie ubytku (ze zbiorów Colgate Palmolive)

I0