5460978640

Wiednie między-frakcje. Trzeba dodać, że eksperymentalne określenie optymalnej wartości R oraz punktów zbierania frakcji, zapewniających otrzymanie maksymalnej produktywności kolumny i wymaganej czystości produktu jest bardzo pracochłonne. Jeżeli nie dysponujemy odpowiednim poprawnym komputerowym modelem rozdzielania, warto to wykonać doświadczalne tylko wtedy, gdy optymalizuje się przeładowanie kolumny i zbieranie frakcji dla warunków procesowego rozdzielania i dla produkcji substancji. Dla sporadycznego wykonywania rozdzielania preparatywnego, znacznie bardziej celowe jest jednorazowe dozowanie takiej objętości możliwie stężonej mieszaniny substancji, by otrzymywać R ok. 1 i zbierać cały zakres pików interesujących nas substancji widocznych na chromatogramie.

Zasadę doboru optymalnej ilości jednorazowo dozowanej do kolumny mieszaniny substancji w warunkach chromatografii preparatywnej, albo procesowej zilustrowano na rys. 4.

Do parametrów, które mają istotny wpływ na wydajność preparatywnego, albo procesowego rozdzielania należą: ilość dozowanej substancji (Vi * Ci), średnica kolumny (dc), długość wypełnienia kolumny (Lc), natężenie przepływu eluentu (w), powierzchnia właściwa materiału stanowiącego wypełnienie kolumny (F), wielkość ziaren wypełnienia (dp), wartość współczynnika retencji substancji izolowanej (ki) i współczynnika retencji ostatniego piku (kn). Wpływ każdego z tych parametrów na wydajność rozdzielania wymaga oddzielnego omówienia.

Ilość dozowanej substancji

Ilość dozowanej substancji (mi) określona jest iloczynem objętości (V,) i stężenia izolowanej substancji (Cj):

mi = V, * Ci    (3)

Rys. 4. Ilustracja zasady określania ilości substancji dozowanych jednorazowo do kolumny oraz wyznaczania punktów zbierania frakcji w warunkach chromatografii procesowej

89