wydaleniu wraz z kałem lub w znacznej części gromadzi się w ścianie przełyku, żołądka i jelit, w których nie ulega żadnym przemianom. Ponadto metformina hamuje wchłanianie z przewodu pokarmowego glukozy oraz innych heksoz, jak również spowalnia reabsorpcję soli kwasów żółciowych, co wpływa na równowagę osmotyczną oraz aktywność bakteryjną w jelicie grubym [8],
Wartości stałej dysocjacji (pKa) wynoszą 2,8 i 11,5, co powoduje, iż w warunkach fizjologicznych metformina występuje głównie w postaci kationowej (>99,9%) o dużej hydrofilności. Postać niezjonizowaną metforminy (<0,01 %), ze względu na obecność grup metylowych, charakteryzuje bardzo mała rozpuszczalność w tłuszczach o czym świadczy wartość współczynnika podziału n-oktanol/woda wynoszący -1,43. Dlatego też jej transport bierny przez błony komórkowe jest ograniczony [14], Całkowita biodostępność po podaniu doustnym dawki 0.5-1.5g mieści się w zakresie 50-60%. Żołądkowo-jelitowa absorpcja metforminy jest niepełna, 20-30% jest wydalane z kałem w stanie niezmienionym [14]. Uważa się, że farmakokinetyka absorbcji jest nieliniowa. Metformina nie wiąże się z białkami osocza, a jej objętość dystrybucji (Vd) wynosi około 4 L/kg [14], Metformina właściwie nie podlega biotransformacji i 90% dawki zaabsorbowanej jest wydalane z moczem w czasie 12 godzin [15], Po podaniu doustnym tabletki chlorowodorku metforminy maksymalne stężenie w osoczu Cmax występuje po około 2,5 godzinach. Czas połowiczej eliminacji leku wynosi około 4-5 godzin [15]. W przypadku zwykle stosowanych dawek i schematów dawkowania stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym występuje po upływie 24 do 48 godzin i zwykle jest mniejsze niż lpg/ml[ 16-22], W kontrolowanych badaniach klinicznych maksymalne stężenie metforminy w osoczu nie przekraczało 5pg/ml, nawet po zastosowaniu dawek maksymalnych. Pokarm zmniejsza wchłanianie metforminy i nieznacznie je opóźnia - po podaniu dawki 850 mg zaobserwowano zmniejszone o 40% Cmax, o 25% mniejsze AUC oraz wydłużenie o 25 minut Tmax [16,18,20],