Poślizg nie zachodzi jednocześnie we wszystkich możliwych płaszczyznach i kierunkach poślizgu. Do procesu odkształcania włączają się kolejno te płaszczyzny i kierunki poślizgu, które są najbardziej uprzywilejowane względem kierunku działania sił zewnętrznych. Podczas odkształcania zwiększa się liczba aktywnych płaszczyzn poślizgu oraz swobodnych dyslokacji, które są generowane w trakcie odkształcenia. Dochodzi wówczas do krzyżowania się pasm poślizgu co powoduje wzajemne blokowanie się dyslokacji. Dalsze odkształcanie plastyczne wymaga wówczas przyłożenia większego naprężenia, w celu uruchomienia nowych dyslokacji lub ich wyrwania z obszarów zablokowanych. Proces wzrostu naprężenia wraz z odkształceniem nazywa się umocnieniem odkształceniowym materiału.
Okazuje się więc, że naprężnie uplastyczniające ap zależy od gęstości dyslokacji. W przypadku malej gęstości, naprężenie uplastyczniające jest duże, ponieważ jest mało płaszczyzn, w których zachodzi poślizg. Następnie naprężenie zmniejsza się wraz ze wzrostem gęstości dyslokacji, ale tylko do pewnej granicy. Osiągnąwszy minimalną wartość przy tzw. krytycznej gęstości dyslokacji pkr, jaką ma wyżarzony materiał, naprężenie uplastyczniające ponownie zaczyna wzrastać wraz ze wzrostem gęstości dyslokacji (rys. 3). Dążenie do uzyskanie dużej wytrzymałości poprzez zmniejszenie gęstości dyslokacji jest technicznie bardzo trudne. Obecnie udało się uzyskać jedynie kryształy o bardzo małej średnicy, które nie zawierają dyslokacji -wiskersy - jednakże w momencie pojawienia się w nich dyslokacji następuje gwałtowne ich rozmnożenie i spadek naprężenia.
Pkr P
Rys.3. Wpływ gęstości dyslokacji na naprężenie uplastyczniające
Wzrost naprężenia uplastyczniającego wraz ze zwiększeniem gęstości dyslokacji jest spowodowane przede wszystkim wzajemnym oddziaływaniem dyslokacji oraz ich blokowaniem na granicach ziaren, różnych wydzieleniach i wtrąceniach. Na rysunku 4 przedstawiono kolejne zmiany podstruktury dyslokacyjnej metalu w trakcie odkształcania. Podczas odkształcania następuje wzrost gęstości dyslokacji od wartości p — 10lom - materiał wyżarzony ( rys. 4a) -do wartości p — 1015-1016 nf2 - materiał bardzo silnie odkształcony ( rys. 4d).